Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

 

 

 

Ciężko jest zostawić wszystko i wyjechać w nieznanym kierunku. Trudno uwierzyć, że to bardziej stała niż przypadkowa  linia, wspólna dla wielu pokoleń, nacji.

Nie wierzę w to.

Pzdr.

Opublikowano (edytowane)

@Czarek Płatak .. skopiowałam treść i.. jn powstawiałam znaki interpunkcyjne, tak czytałam.

Czy Ty, jako Autor, też tak byś to ustawił.?

 

dziś milczę głośniej niż zwykle

         

skończy się, bo kiedyś się skończy. 
widzisz? nie, jeszcze nie widzisz, 
a dworzec z nieubłagalnością, właściwą 
zjawisku, oddala się i coraz mniej 
na nim ludzi. słońce jednak miarowo,
jak stukot kół pociągu. zasłaniają kontury
pary dzieci na huśtawce i topnieją w złocie. 

zostały esencje, rozrzucone na wietrze
twojego oddechu, bo nie ma, nie ma, nie 

istnieje dobrze znane. odpycha wiecznie, 
zaskakuje, przecież wsiadając nie wiesz, 
że kierunek jest jeden, a to, czeka tam zawsze,           
z mordą rozwartą szeroko jak tunel.

 

to.. "to"... stawiam na tęsknotę (?) tzn. może bardziej 'krzyk tęsknoty'.

Ciekawe wersy.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

oooo, bardzo trudno Bardzo 

właśnie 

dziękuje za wszystko. 

Co do interpunkcji to mam takiego bzika żeby bez :) 

o jak przyjemnie pod mostkiem kiedy czyta się taki komentarz. 

 

Dziękuję 

Pozdrawiam serdecznie 

@Leszczym @iwonaroma @mariusz ziółkowski @Monia @Andrzej P. Zajączkowski @Nata_Kruk @Rafael Marius @akowalczyk @sisy89 @Laura Alszer @Domysły Monika @Sylwester_Lasota @aff

Dziękuję, dziękuję 

pozdrawiam! 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • kiedyś… zostanie garść popiołu to ciało   a dusza  dusza nie będzie  długo samotna tam ...  w krainie szczęśliwości  dostanie ciało  o jakim marzyła na ziemi     przekona się…że to ziemskie  które nie zawsze...  było jednak całkiem całkiem   warto się nim cieszyć  póki jest    3.2025 andrew Sobota. Już weekend  
    • A jednak żeby żyć pełnią życia, potrzeba odwagi, zarówno w stosunku do przeszłości (rachunek sumienia) jak i przyszłości (właśnie należy się wychylać, a nie pozostawać w krzakach). Inaczej, zamiast być w jakimś miejscu drogi (dokądkolwiek) pozostawalibyśmy w martwym  punkcie.
    • @Jacek_Suchowicz Nie mam pewności, ale może w szukaniu Boga i w błądzeniu, gdy chce się odkryć prawdę, jest więcej wiary i tworzy się głębsza relacja niż w nawykowej rytualizacji. W końcu podmiot liryczny chce czegoś żywego i autentycznego.   Dotkliwa jest za to jego samotność, bo chrześcijańska koncepcja miłości bliźniego wpisuje się w niepodważalne stwierdzenie, że człowiek jest istotą społeczną. Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w imię moje, tam jestem pośród nich , powiedział Chrystus, czyli nie istnieje kościół bez wspólnoty. Na marginesie - dotyczy to każdej religii, jako zjawiska grupowego. Za to wiara jest jednostkowa - czy z tej perspektywy idea prywatnego kościoła nie jest całkowitym nonsensem?  
    • Dziś urodzaj na modlitwy. Zazwyczaj unikam oceniania tekstów typowo religijnych pod kątem czysto poetyckim, tak jak nie dyskutuje się o walorach artystycznych modlitw, pieśni, litanii, choć niektóre bywają wybitne także pod względem środków wyrazu. Ale modlitwa ma charakter performatywny, dzieje się w niej coś ważnego między wypowiadającym  ją a adresatem Nie mamy tu  już reprezentacji w postaci podmiotu lirycznego  lecz wkraczamy w obszar, gdzie słowo nie tylko modeluje rzeczywistość, ale jest jej integralną częścią. Doceniam odwagę i szczerość tego wiersza, ale całkowicie w oderwaniu od kryteriów ars poetica, które tutaj są zupełnie nieadekwatne.  
    • Staram się nie komentować modlitw, bo w ogóle nie oceniam ich w kategoriach estetyczno-artystycznych. Ciężko odnosić się do czyjejś nagości w utworze, a nie podejmę się przez dyskrecję wyrokować czy mam do czynienia z prawdziwą intymnością, czy z kreacją poetycką. Sugeruję jedynie pisownię Zbawiciel wielką literą, bo jeśli wiersz rzeczywiście jest osobistym dialogiem osoby wierzącej z Bogiem, to wielka litera staje się oczywista jako świadectwo czci, uwielbienia, wdzięczności.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...