Tryptyk

[Florian Konrad]

"Sprawstwo kierownicze"

a chromolić wszystko, na co nas nie stać!
zatem – żaden window shopping, ani Get Rich, or Die Tryin'!

podążaj moją ścieżką – radzi twój osobisty Kesuke Miyagi,
trener rozchwiania osobowości, guru szczeniactwa!

odwracaj się (bez pogardy, bo i po co ona)
od paniuś z kuriozalnie drogimi torebkami,
mającymi na pyskach Diory, Chanele, Cartiery,
w gardłach – pozłacane guzy od Tiffany'ego,

podobnie, jak ja (nieco ostentacyjnie, przyznaję!)
zawsze odwracam głowę w przeciwną stronę
widząc kawalkady, grupki, zbiorowośki motocyklistów
(wiem, mało to dojrzałe, ale naprawdę nie chcę
dowartościowywać właścicieli chromotoczydeł swoją
uwagą i, nawet niecielęcym, wzrokiem).

pluj na ferrari, którym nigdy się nie przejedziesz, nawet
jako pasażerka, oraz na szmaciarskie gazety o szmatach,
tak, jak ja pluję na blacharską literaturę
dla męskich blachar (Motor, Świat motocykli),

pardon, rzygaj na willę na Mauritiusie,
w której sobie nie pomieszkasz.

może brzmię teraz jak Tyler Durden, ale przyznaj:
mało prawdopodobne, że zamienisz się z Rihanną
na konta bankowe, mój tato trafi upragnioną
szóstkę w totka, a ja znajdę na ulicy nowe
prawo jazdy i kluczyki do rolls royce'a.

... a teraz najważniejsze, czego muszę się nauczyć,
do czego zmusić: do niemyślenia o wspólnej przyszłości
z tobą. bo będzie nam dana podobnie jak
działka na Wyspach Kanaryjskich, drogi apartament
w przereklamowanym familoku
pod adresem Złota 44.

wiem: w każdym pocałunku zawiera się półrocze,
codziennie rośnie w nas mały, dający się w pełni
poznać i przytulić, świat-Furbie. teraźniejszość
jest piękna, ziszczona, niemeandryczna.

ale wyciągają się spragnione i wilgotne dłonie.
po więcej. I want it all and I want it now.

...no już, dalej, siepiesz, roztrzaskujesz marzeńka,
przecinasz opony nieistniejącego maserati!
– powtarzam w duchu. zapełnia się mój
dziennik ćwiczeń tresurowych.

wyrabiam w sobie magiczną chwilowość.  


"Zowąd"

nieruchomiejemy. zamczysko wyrosło nagle
na środku drogi i gapi się bezczelnie czernią,
wlepia w nas poszybowe, okienne dziurska.

jest niedokończalne, wiemy to. wielkie
i majestatyczne NieMożna, przestrzeń broniąca się
przed zasiedleniem i tym samym obłaskawieniem jej.

to budynek, którego architekt nosił żałosne
nazwisko Ktoinnik i był tak mały, że wtapiał się
w deskę kreślarską, linie poprzecznie przerywane
na tablecie, znikał pomiędzy pikselami na matrycy
laptopa,  a jedyne, co stworzył, to właśnie Bezbastion,
budynek-rozwiewanie się,

warownię będącą jak śmierć dwa kroki przed metą,
w której przebywanie mogłoby być równie upokarzające,
co aplikowanie na stanowisko pomocnicy sprzątaczki
w biurowcu, przejście rytuału inicjacyjnego polegającego
na zjawieniu się w środku nocy i, pardon, obciągnięciu
wszystkim, stojącym nago i w kółeczku biznesmenom.
i nie dostaniu angażu.

wzwodzi się most wzwodzony, a my korygujemy
kurs. jak najdalej od niegościnnych murów.

nie chciano nas, więc i nie będziemy na siłę
wieszać w mroźnym powietrzu szklących się
żyrandoli, ustawiać kandelabrów na skutych
mrozem atłasach. unosimy się honorem.

całujesz – wiosna rozrywa się na zielono.
spluwam – gaśnie zamek.


"Chybaby"

jakaś nie za bardzo męska tęsknica rozełkała
mi się między synapsami. staram się więc pocieszyć,
bawię koralikami wytarganymi z fazy REM.

"Wayne Weston jest opalony i ma klatkę
piersiową natartą olejkiem.",
"W pewnej warszawskiej restauracji, jednej z
najdroższych na świecie, jest serwowane specyficzne
danie: ser owinięty w inny rodzaj sera.".

naprawdę przyśniły mi się te zdania.

nie pomaga na chandrę? no to wymyślam bezkrwawych
ludzi, którzy muszą ukrywać, podobnie jak wampiry
i wilkołaki, swój odmienny od w pełni ludzkiego stan:
że są niemal pustym w środku mięsem,
że jedynie przepływa w nich, góra-dół,
od krocza po krtań (i, tym samym, napędza)
maleńka, niezłota rybka.

już lepiej. czuję, że przyszła noc będzie obfitowała
w prawdziwie nieziemskie marzenia senne:
przyjdziesz, kochanie, z igiełką. przekłujesz
muskuły pana Westona,
ciśniesz serową kulką w moje podbrzusze.

drapieżne zwierzątko zatrzepocze płetwami,
wyszczerzy ząbki.

[ViennaP]

@Florian Konrad  łauuu, ale się iskry posypały... Burza emocji i bunt. I na tym może poprzestanę, bo więcej raczej nie odważę się napisać. ;) Niemniej jestem na tak. ;)

[Florian Konrad]

@ViennaP Dziękuję serdecznie i... odwagi! Nie gryzę. 

[Bożena De-Tre]

Emocje są wskazane ale tu w namiarze.......rozumiem torebki Balanciagi ale co masz do Dior.......... przekonałeś mnie że ''nowe się rodzi''. Pisz zatem  Konradzie i podnieś z Ziemi ten ''PŁaszcz rzucony w celi''.Pozdrawiam serdecznie

[ViennaP]

@Florian Konrad :))

[Florian Konrad]

Dziękuję. Piszę, piszę i przestać nie mam zamiaru. Jakże pięknie jest móc wyrażać wierszami miłość do swojej Ukochanej! Oczywiście jeśli ze strony Państwa wpadnie jakiś miły komentarz, to spoko, ale wiadomo: bliższa ciału koszula. Najpiękniejsze i najważniejsze, że Jej się podobało. 

Edytowane 2 Marca przez Florian Konrad (wyświetl historię edycji)