Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zegar z kukułką

Wiesław J.K.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Wiesław J.K.

Wiesław J.K.

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

zegar z kukułką

 

usiadł na krześle starszy pan
słuchał kukułki 
ciągle wpatrzony w tamten miniony czas 
i w te posiwiałe wspomnienia

 

w zaczarowany zmatowiały obraz

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

13
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano

zegar z kukułką - oj pamiętam

zdawało się że rządzi domem

gdy na śniadanie i na obiad

spraszała wszystkich w każdy dzionek

 

i nawet głupi telewizor

na dwa kukania dawał dziennik

na osiem kukań to RWE

informowało nas rzetelnie

:)

 

ps. RWE Radio Wolna Europa - ale dziś już nie ma wolnej Europy a tym bardziej radia

2
Rafael Marius

Rafael Marius

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@Wiesław J.K.

 

To chyba o moim pradziadku on właśnie handlował, a w końcowej fazie życia  już tylko naprawiał takie właśnie zegary jak ten.

Całe mieszkanie tym było obwieszone.

 

Sam dorabiał części zatem można powiedzieć iż był metaloplastykiem także.

Umarł w wieku 86 lat przy pracy. Nigdy nie był na emeryturze. Miał system gdzieś. Przez całe życie w szarej strefie.

Lubił wolność jak wszyscy w mojej rodzinie mnie nie wyłączając.

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
1
Rafael Marius

Rafael Marius

Opublikowano
Opublikowano

@Wiesław J.K.

 

On to jeszcze z końca dziewiętnastego wieku.

Ale go dobrze pamiętam. Chodziliśmy razem na spacery po okolicy.

Mówił tylko gwarą warszawską tak jak cała jego ferajna. Wychował się na Kercelaku i tam też większość życia pracował dopóki bazaru nie zlikwidowali.

Handlował antykami, ale przede wszystkim zegarami.

1
Rafael Marius

Rafael Marius

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

W tym roku urodziła się moja prababcia, ale ona zmarła gdy miałem 19 lat zatem znałem ją bardzo dobrze.

On był starszy z końca lat 80tych. Dokładnie nie pamiętam.

 

U Piłsudskiego służył syn brata pradziadka, ale nie tego. On się nabawił PTSD i do końca życia był psychicznie niepełnosprawny.

Marszałek załatwił mu opiekę domową, a w 1930 roku miał pogrzeb z kompanią honorową, salwami i orkiestrą.

 

Był z nim od samego początku w Pierwszej Brygadzie, a moja rodzina z linii litewskiej jest spokrewnia z Piłsudskimi. On jest z pochodzenia Litwinem, chyba nawet z książęcego rodu tak jak i my. Ale to dawne czasy bardzo.

 

Piłsudski przed pierwszą wojną był radykalnym progresywnym socjalistą podobnie jak i mój pradziadek i jego brat i syn i to ich łączyło najbardziej.

 

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
1
Wiesław J.K.

Wiesław J.K.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Rafael MariusZ opowiadań babci, a potem mamy, pamiętam tylko, że dziadek po przegranej bitwie, (nie pamiętam gdzie), salwował się ucieczką na koniu przed kozakami. 
Pamiętam także, że chyba podczas tej uciezki spadł z konia i nabawił się garba, jednakże udało mu się uciec. Nie wiem jaką rangę posiadał w konnicy, wiem tylko, że był ułanem, a jedna z jego córek, moja ciotka, posiadała szablę ułańską i raczej była to szabla dziadka. 
Mój dziadek pochodził ze wsi i nie mam pojęcia o jego przekonaniach politycznych. Jako, że był ze wsi był dobrze obeznany z końmi, a więc dlatego służył w konnicy ułańskiej.

@piąteprzezdziesiąteDlaczego na szczęście? Do wszystkiego można się przyzwyczaić, a zegary wahadłowe również miały swój czar i urok.
Pozdrawiam serdecznie!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

1
Rafael Marius

Rafael Marius

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Czyli w sumie też był trochę niepełnosprawny, tyle że w mniejszym stopniu.

Mój krewniak niestety całkiem. On był zwykłym szeregowcem w piechocie. Potem go awansowali chyba pośmiertnie, a może jeszcze za życia na podporucznika, ale to tak honorowo za zasługi. On był chory. Pewnie nawet do niego to nie dotarło.

 

A tak a propos. Mieszkanie nade mną zostało wykupione przez fundację zajmującą opieką nad osobami psychicznie chorymi.

Od roku już prawie mieszka tam pod opieką 24h na dobę żołnierz ukraiński chory na PTSD. On jest zupełnie odklejony od rzeczywistości. Wrzeszczy cały dniami i nocami nie daje ludziom spać. Wydaje mu się że jest na froncie i walczy z ruskimi, kiedy indziej znowu chichocze całymi godzinami. Walczy z meblami, czy innymi wiatrakami.

 

Ja to jestem dość odporny na te sprawy bo pracowałem ładnych parę lat z pacjentami psychotycznymi, ale inni sąsiedzi niekoniecznie. Sprawa była zgłaszana na policję, ale jak zwykle nic nie robią.
Jedna osoba już się wyprowadziła, bo nie mogła tego znieść.

Wojna to straszna rzecz i zatacza bardzo szerokie kręgi.

 

 

PS Teraz właśnie wrzeszczy Aaaa. Może chciał powiedzieć agoń tylko mu nie wyszło.

 

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
1
Wiesław J.K.

Wiesław J.K.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Rafael MariusNiewątpliwie tak - wojna to nic dobrego, lecz jak świat długi i szeroki, zawsze coś na nim się dzieje. Nawet jeśli gdyby ludzi nie było na tym świecie to zwierzęta toczyłyby bój o przetrwanie pożerając jedne drugich, co czynią od wieków i także obecnie.
Pomijając wiarę w Boga, zapewne słyszałeś o Annunaki, Reptilianach, a przekazy o Sumerach są intrygujące. W skrócie mówiąc wszystko jest oparte na energii. 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • iwonaroma
      ciała

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Omagamoga ? :)         @FaLcorN :)  Dziękuję        @huzarc zgadza się :) nawyki są uporczywe ;)  Dzięki i również zdrówka              @Waldemar_Talar_Talar :) dziękuję, również pozdrawiam     
    • viola arvensis
      Łąka

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Sekrett niezwykłą aurę wiersza stworzyłas. Bardzo ciekawie napisane, cos innego. Powiało świeżością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • viola arvensis
      Niebo odeszło, Fiolet pozostał

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Migrena czy ja juz kiedyś przypadkiem nie wspominałam, że przestanę czytac Twoje wiersze, jesli nie przestaną mi przeszywać wnętrza i doprowadzać do łez? Naprawdę jesteś mistrzem w chwytaniu za serce tą niezwykle liryczną i romantyczną poezją (z resztą nie tylko tą). Mam wrażenie, że jesteś dyrygentem - dyrygujesz słowami a emocje grają i tańczą w takt.    Przepięknie !           
    • Azraell
      Niecodzienny atypowy nieznajomy

      Przez Azraell · Opublikowano

      W świetle lampy się huśta trup Turp z kokardką przy szyi Spoglądam na niego On spogląda na mnie Mijam go idąc chodnikiem   Zaciska sine spierzchnięte wargi A wyłupiasto-pustymi oczyma Podąża, za każdym mym ruchem I czegoś weń szuka-może sensu?   Kto by to wiedział, poza nim Ja zaś spoglądam jak on Poddany pod rządzę wiatru Się rzuca na wszystkie strony Wcale ciekawy przypadek   Jaki miał cel tak sie wieszać Sam czyn - ja rozumiem Ale że tak publicznie? Co on artysta, turpista, Szokować przechodniów pragnie Czyż mu nikt nie powiedział Że to tak niezbyt ładnie   Z tej katatonii myśli wyrywa mnie Coraz to widok dziwniejszy Może spazmami, może celowo Macha mi artysta nieboszczyk A twarz mu uśmiech rozjaśnia   Wlepiam weń wzrok i szukam Co go w ten stan wprowadziło Toż tak szczęśliwego człowieka Mi chyba nie było widzieć dane Zazdrość, aż człowieka chwyta No w ten ponury poranek Tak byś szczęśliwym - wręcz zbrodnia   Z czego sie cieszyć? Po jego twarzy Nie widzę nic, lecz lina mu sie Rozrywa i spada niezgrabnie Lądując w kałuży, po czym znika   Ja zmieniam kierunek podróży Podchodzę gdzie on się rozpłynął I po raz pierwszy od dawna zdziwiony Kwestionuje czy umysł mam zdrowy   Ostatnio dość ciężko mi było o sen A tym bardziej o spokój, Może przez pogodę, może zmęczenie Moje podsuwa pijackie paranoje?   Nie wiem, to chyba szaleństwo By widzieć szczęśliwego trupa Niepokój mnie chwyta za duszę   Ale bardziej niż zdrowie Przeraża pytanie - czy kiedykolwiek Będę tak wolny, wolny i szczeliwy jak on w tej kałuży?
    • Omagamoga
      Słowo Ducha Wić . 3

      Przez Omagamoga · Opublikowano

      Tao De Dcing / 道德經 dział trzeci   nie mądrz , ludu nie skłucaj nie przeceniaj zdobytego dobra, ludu nie wymuś grabieży. nie okazuj żądzy, serca nie trwoż. jest mądry przywódcą, otwiera serca, spełnia ciała łagodzi ducha, umacnia postawę stałym sprawia lud bez wiedzy bez żądzy. sprawia wiedzących nieśmiałym czynem też czyni bezczynnie, więc braknie dowodzenia .      

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

             

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...