depresja

[Jacek_Suchowicz]

Szukam klucza do skutków i przyczyn
żonglujących żagwiami wyobraźni.
Zrozumienie nie patrzy przyjaźnie -
dobre chęci są w piekle wyryte.

Obowiązki zbywane w przelocie,
satysfakcje zniknęły w przestworach,
miłosierdziem uskrzydla myśl Boża
a słabości przyniosły strat krocie.

Wciąż nadzieją napawa świtanie.
W dnia chaosie, choć ciche, chcę słyszeć
a poprzeczkę podnoszę wciąż wyżej
lecz nie koi modlitwą różaniec.

Trzeba wreszcie wyrzucić demona,
w natłok myśli wprowadzić porządek.
Niech pokora świat wokół urządzi
i z miłością zło wszelkie pokona.

Zza tej góry cień wyższej dobiega,
zaś na błoniach miejsc zbrakło od wczoraj.
Ptaki tulą wiatr czule z wieczora,
może kiedyś dosięgną wrót nieba.

[Domysły Monika]

@Jacek_Suchowicz To jest taki stan zawieszenia między jestem a mnie nie ma ...ten klucz jest tylko "darem" jednoosobowym a świt jest raz za raz .. boję się i wiem to tylko JA . Ciężkim tematem aczkolwiek ważnym nas poczęstowałeś.

[Marek.zak1]

Trzeba wyrzucić demona, ale ta świadomość nie pomaga, kiedy on nie zamierza wyjść, a sił brak. Trudny temat, opisany w budzący szacunek sposób. Pozdrawiam

[Jacek_Suchowicz]

@Domysły Monika czy zawsze musi być lekko 

to ciężkie stale nad nami wisi:)))) dzięki