Cisza

[Agnieszka Charzyńska]

Gasną wybuchy złote i grzmoty pąsowe,

Ku górze się unoszą kłęby burosiwe,

Rozrosłe sosny trzeszczą, jak smolne łuczywa,

Dęby boleśnie szumią  ostatnie swe słowa.

 

Umilkły pod gruzami skrzypce połamane,

Drgają bez celu struny gitary spalonej,

Truchleją serca dzwonów, gromem porażone,

Dopalają się z wolna stuletnie organy.

 

I dźwięk razem z bezdźwiękiem staje się nicością,

Bezkształtem i bezbarwą, pustką, bezbytnością

Tylko echo skrwawione, umęczone, smutne

 

Przędzie z pogłosów srebrnych psalmy swe pokutne.

Ta muzyka nad grobem trwa wieloistnienia,

Jak elegia, przestroga lub wyrzut sumienia…