zatracenie

[Aleks]

Przez palców przełonę,
światło przyciemnione
wpada do serca mego.
Oswietla me wnętrze,
tak ciemne niewdzięczne.
Ratunek w nim mam.

Potrzeba mi ciepła,
coraz bliżej piekła
przeznaczemnie mnie gna.
Ma wiara skruszona.
Wyżekłam sie Boga,
to Diabła viktoria.

Światło nie dociera.
Serce obumiera,
ciało ubolewa.
Śmierć czeka spokojna
u stóp piekielnych bram.

Szatan się zbliża,
Anioł nie przybywa.
Kurtyna w dół opada.

[Antoni Leszczyc]

Ech, Aleks, no banał, niestety. W takich wierszach, o śmierci, życiu, ogólnie takiej prywatnej eschatologii trza być strasznie uważnym, delikatnym i wyczulony, bo może wyjść z tego przeciętniak. Tu też wyszedł: zabrakło jakiś interesujących obrazów, ciekawego słownictwa, cąłość była standardowa mocno. uważaj też na rymy: gdy rymuje parzyście, to trzeba się postarać, by były możliwie niedokładne.

Pozdrawiam, Antek