105 Fale

[Yavanna]

Fale 
Ze skóry bębna
Z wolna wypuszczałam
Drżeniem niosąc ciszę
Wdzięczności
Dla krwi Ziemi
Nierozważnie przeklinanej
Zlęknione drzewa
Panikowały
Na rozlewisku
Szeptałeś spokój
W spiralach ciała
Wirach rąk
Przez przestrzeń
Dzwonkami śpiewałeś
Pieśń swego serca
Dla życia i śmierci
W uścisku
Kadzidło z dachu świata
Otulało nas
Błogosławieństwem
Starożytnych modlitw
Ofiarowanych
W sześciu światach
Rzeka odpowiadała
Przepływajac przez nas
Subtelnym tańcem
Lustrzanym spojrzeniem 
Księżyca
Wołaniem ptaka
W oddali 
Światło rozbłysło
W ciemności pustkowia
Smak naszych warg
Wilgoć rozkoszy
Strumieniem mlecznego światła
Ofiarowaliśmy
Wzorem faraonów
Naszemu Nilowi
Jaśniejący okruch gwiazd
Rozświetlił swym lotem
Nieboskłon nad nami
Gdy czas się dopełnił
Pora wracać

[Nata_Kruk]

... jak dla mnie, za bardzo rozwleczone, ale jest materiał na całkiem ciekawy wiersz.

[Yavanna]

@Nata_Kruk Dzięki za zewnętrzną perspektywą. Poprawki w wierszach idą mi jak po grudzie. Po wielu próbach jestem z tym pogodzona i sporadycznie tylko coś zmieniam. 

[poezja.tanczy]

@Yavanna

Bo co zdalne, ofiarowanie

To to niezdarne, morza wezbranie

 

I się miewa

A wiersz jeden z lepszych

M.

[Yavanna]

@poezja.tanczy Dzięki wielkie. Domyślam się, że trochę niezrozumiały dla czytelnika, ale dla mnie bardzo cenny.