Dla mamusi

[_M_arianna_]

Science fiction w realu.

 

 

Nie będzie od początku, będzie od teraz.

 

Tryb, czy zmowa barbarzyńców(?)

 

Za drzwiami stereotyp;

wdowa i syn - z uszczerbkiem na zdrowiu - w dojrzałym wieku.

(bo tylko oni zostali w domu)

 

Wdowa... nic to; doświadczona przez życie osoba, żyje wspomnieniami.

 

Syn w dojrzałym wieku:

potrzeby osobiste urosły w nim razem z nim.

 

Działania z zewnątrz osób postronnych;

Bóg jeden wie, co kto robi.

 

Najpierw chcieli uzależnić niepalące osoby od dymu papierosów,

żeby pasowały do pewnego  kręgu w środowisku.

Było to podczas pięcioletniej farmakologii (!)

i później jeszcze kilka razy.

 

Zapach ze szmateksu (wycofany od fryzjera) który nie pozostaje obojętny dla organizmu.

 

Na tym nie poprzestano.

 

Zaczęli używać dostępnych dla nich metod i urządzeń,

do wywierania wpływu na rencistę.

 

Wstawiano mu takie obroty,

które miały doprowadzić do tego,

żeby coś sobie złapał.

 

Najpewniej matkę, która miała "dom na głowie"

 

Po co?

 

Żeby doprowadzić do nietypowego połączenia w rodzinie.

Wtedy osobę odpowiedzialną można sądzić.

Może dostać za to nawet 5 lat.

I co dalej?

Po tym wszystkim można rozwalić kompletnie taką rodzinę,

w której nie ma pożycia małżeńskiego i rozszabrować mienie.

 

Chętnie wyrwaliby niektórzy z otoczenia.

I tamten, którego wszystkiego nauczyła matka,

I tacy, którzy biegają do komunii w niedzielę,

i bezbożnicy, którzy łatwiej łamią zasady.

 

Zawsze znajdzie się ktoś, kto uprzedzi.

Bo sam nie może już istnieć.

 

I co wy/oni a to?

 

Trafnie, czy znacie lepsze szczegóły na prozę ?

Ach, tak... "Opowiadanie erotyczne" zapewne.

 

 

 

 

[aff]

Niestety nie zrozumiałam nic a nic, ale ciężko jest być matką,  tak w ogóle, a w szczególe, gdy coś się gdzieś nie ułoży.

Wówczas ta presja tych wszystkich, których nigdy nie było.

 

Pozdrawiam ciepło.

 

Zawsze warto pisać o tym, co istotne :-)

[Antoine W]

@_M_arianna_ Dobre - to nie proza a dramat z potrzebnymi, trafnymi didaskaliami. lubiłem je w dramatach czytać. najfajniejsze były u Witkacego... (nic ci nie wmawiam - ja to tak odbieram)

[Piotr Samborski]

@_M_arianna_ Tekst w takiej formie nie tylko mówi o bólu, ale również daje nadzieję – nie banalną, lecz głęboko ludzką, zakorzenioną w naszej zdolności do przetrwania i odnajdywania piękna w ulotnych chwilach pomiędzy cierpieniem... Tu i teraz - ale gdzieś tam były zapisane chwile piękne wpisane w dobro.