nie daliśmy się całkiem zabić
no i porwał nas
prąd strumieniowy historii
nad krainę z mchu i paproci
gdzie wbiliśmy palce w ziemię
jak bagnety w burzę wrześniową
kruchy
akt własności
niebo
niezmiennie głuche
na ludzkie wołanie
przykryło wszystko wokół
anielskim pierzem
wszystko
oprócz tego
co zalega nam w głowach
a chmury
niczym siwe wrony
wpadają w źrenice
i świdrują wietrznym śpiewem
germańscy bogowie
znów będą toczyć bitwy
ostatnia
deska ratunku
święta woda roztopu
nie daliśmy się całkiem zabić
no i porwał nas
prąd strumieniowy historii
nad krainę z mchu i paproci
gdzie wbiliśmy palce w ziemię
jak bagnety w burzę wrześniową
kruchy
akt własności
niebo
niezmiennie głuche
na ludzkie wołanie
przykryło wszystko wokół
anielskim pierzem
wszystko
oprócz tego
co zalega nam w głowie
a chmury
niczym siwe wrony
wpadają w źrenice
i świdrują wietrznym śpiewem
germańscy bogowie
znów będą toczyć bitwy
ostatnia
deska ratunku
święta woda roztopu
gdy jałowe dni obrócą się w ostatnie,
tęskno mi będzie.
miały minąć i przepaść,
aż kres wieczny nad nimi wzejdzie.
okryte patosem, mylącą suknią,
napisane na nowo prawdą obłudną,
czułe przesadnie, niepamiętliwe spojrzenia,
nie dojrzą w nich nigdy cienia zgorszenia.
niegdyś jałowe,
nagle ostatnie,
a teraz tęskno, bo ich już nie ma.
Przez Rafael Marius, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez error_erros · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Każdy ma swoją niszę, w której mu wygodnieZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Przez FaLcorN · Opublikowano
Przez andreas · Opublikowano
Przez jan kolmer · Opublikowano
