Historia edycji

Człowiek który umarł, wszystko już widział.   Czy to nie jest nudne, na górze pływać ?   Człowiek, który umarł jest bohaterem. Bardzo go kocham lecz nie wie kim jestem.   Człowiek, który umarł ma własny pomnik .  Ma też własną księgę, swojej osoby . Człowiek, który umarł był kiedyś ważny.   Wokół nas chodził kiedy był mały .  Człowiek, który umarł wszyscy go znamy.   Lecz tak rzadko się razem spotykamy.   Człowiek,który umarł pozwolił mi żyć .  Więc teraz żyje, sam mogę jeść i pić .  Człowiek, który umarł, znowu podpuszcza .  Chciałby być obok, chciałby żyć tutaj .  Nie martw się duchu, jestem tak blisko. Już tylko chwila, pociąg jedzie szybko .  Człowiek, który umarł będziemy razem . Wezmę twą ręke, me usta nią wskaże .  Tak jak sam chciałeś, jestem tu dla ciebie .  Może zamilkniesz gdy sam się poświęce .  Wspaniała idea, bardzo szlachetna Umrzeć dla kogoś, dla czyjegoś szczęścia

@Stracony …może lepiej proszę poczekać na drugi-:)Roboczy tytuł” Na krańcach klawiatury spotkały się pokolenia”…przyznaję że jest inny jak” bieg w ludziach”-:)…ale w ogóle dziękuję za „ zatrzymanie się” Pozdrawiam..i super że poezja nareszcie w tym „ przejedzonym” świecie znowu trafia do ludzi i prowokuje…

Niezła ironia. 

@aff To mamy już jeden wspólny mianownik ;)

@Bożena De-Tre Wiersza nie znałem niestety, ale fakt " nie jestem z tych co zaciskają pięści..."  Mam mało czasu na poezję, ale ten rok zacznę od " Ludzi w biegu" :)