Milcząca grawitacja

[Kasia Koziorowska]

Chadzałam od ściany do drzwi,

próbując odkryć

podryg człowieczeństwa.

Błąkałam się między kątami, poszukując

krztyny miłosierdzia,

które nauczy mnie śnić

i wierzyć w obecność czasu.

 

Z każdą kolejną łzą jestem

coraz bliższa światu.

Każda myśl sprawia, że pogrążam się

w równowadze

i obłudzie.

 

Nie potrafię odkrywać

ciekawszych znamion

na ciele przyszłości - nie jestem na siłach,

aby wierzyć w istnienie nadziei.

Rozdarta niby cierpiące niebo,

niby udobruchana ziemia,

kołyszę się wbrew milczącej grawitacji,

rozprawiam się z rzeczywistością,

która wykradła mi Ciebie.

 

Nie chcę, aby bezkształtna noc

rozebrała mnie z Twojego oddechu,

przywłaszczyła sobie bezkres,

dla jakiego stale szukam samotności,

rozglądam się za łzami,

aby uśmierzyły uśmiech.

 

Układam myśli w kolejności

alfabetycznej.

Przyglądam się uważnie słowom,

jakby były Twoim westchnieniem.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Kasia Koziorowska ... masz mocne treści, życiowe, a o tym najbardziej chyba lubię czytać. Jedyna rzecz,

która 'wpadła'  mi w oko... podryg... mówić, ale miał podryg, np. niechby było, ale jw. czytałam sobie podrygi.

Życzę szczęśliwszego Nowego Roku, pod każdym względem.

[Domysły Monika]

@Kasia Koziorowska to jest nas dwie mnie ten fragment zatrzymał ..."podryg człowieczeństwa".... Zresztą całość jest wyjątkowa

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Somalija]

@Kasia Koziorowska Realizmu magicznego nie można się nauczyć...

 

Pozdrawiam A.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.