W Polszcze widuje się ciężko pracujące twarze
I to wcale nie pracujące kałamarzem
Choć w powszechnym uważaniu
Ludy głownie czas spędzają na leżakowaniu
Gdzie tylko nie wejrzeć, tam w robocie człeki
Szyjące szaliki, czy ważące steki
Wszakże każdy człek
Ma swój własny stek
Którego dobrze doprawić musi
Nim się poprosić o zapłatę pokusi
I nieważne, czy w kucyją czy powszednie
Susząc rozynki, szukając jeży we dnie
Morał z tej historyi tak prosty
Że natrudzić się trzeba nim prosić o chwosty
Historia edycji
Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
W Polszcze widuje się ciężko pracujące twarze
I to wcale nie pracujące kałamarzem
Choć w powszechnym uważaniu
Ludy głownie czas spędzają na leżakowaniu
Gdzie tylko nie wejrzeć tam w robocie człeki
Szyjące szaliki, czy ważące steki
Wszakże każdy człek
Ma swój własny stek
Którego dobrze doprawić musi
Nim się poprosić o zapłatę pokusi
I nieważne, czy w kucyją czy powszednie
Susząc rozynki, szukając jeży we dnie
Morał z tej historyi tak prosty
Że natrudzić się trzeba nim prosić o chwosty
W Polszcze widuje się ciężko pracujące twarze
I to wcale nie pracujące kałamarzem
Choć w powszechnym uważaniu
Ludy głownie spędzają czas na leżakowaniu
Gdzie tylko nie wejrzeć tam w robocie człeki
Szyjące szaliki, czy ważące steki
Wszakże każdy człek
Ma swój własny stek
Którego dobrze doprawić musi
Nim się poprosić o zapłatę pokusi
I nieważne, czy w kucyją czy powszednie
Susząc rozynki, szukając jeży we dnie
Morał z tej historyi tak prosty
Że natrudzić się trzeba nim prosić o chwosty
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 12 odpowiedzi
- 214 wyświetleń
-
- 10 odpowiedzi
- 411 wyświetleń
-
- 9 odpowiedzi
- 273 wyświetleń
-
- 7 odpowiedzi
- 228 wyświetleń
-
- 7 odpowiedzi
- 170 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Kamil Polowczyk · Opublikowano
Teatr pełen świateł i aktorów, Wyjątkowy, indywidualny dla każdego, A na czele stoi on, Każdy z nas, człowiek, Ozdabia on scenę według przeżyć, Jest on mroczny, albo pełen białego boskiego światła, Niektóre spektakle pełne brutalności i krwi, Inne pełne miłości i szczęścia, Aktorzy w zależności od Dyrektora Odrażający, przerażający, Niby stwory namawiające do opuszczenia kurtyny i zakończenia spektaklu, Inni piękni i młodzi nigdy nie chcący schodzić ze sceny, Należy dbać o teatr, Aby żaden potwór nie przedostał się na scenę i nie zaraził reszty aktorów -
-
Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano
@Waldemar_Talar_Talar Kto nie robił błędów, niech pierwszy ocenia, Przecież ortografia nie jest bez znaczenia. Lecz motyw przewodni jest dobrze znany mi, Bo i ja się uśmiecham do minionych dni. Ja również w kalendarz spoglądam z respektem, Marząc bym mógł zrobić choć małą korektę, Walcząc tu ze swą głupotą, a tam z pechem. Patrzę trochę z żalem, a trochę z uśmiechem. Choć wierszy wiele i ten przyjmuję w darze Kłaniając się nisko, Panie Waldemarze. -
Przez _M_arianna_ · Opublikowano
Na wydmy tata i ma; zamiata tym dywan. -
Przez _M_arianna_ · Opublikowano
A minogo... A załapał; zaspała mała, psa złapała za ogon i ma.
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.f6502cb1a7651ad2d42b9a9d4f8fd769.jpg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne