kleopatry niepokój ostatni

[agnieszka puczynska]

Nil nie wyleje
bez powodu
woda zimna martwa
pełznie i syczy
a ty wciąż pytasz
o niemożliwe
bo któż
morze udźwignie
węże kto zrozumie
gdy w figowym sosie
poda przyjaciel
ostatnie namaszczenie

zaboli tylko raz
sen bez snu jawa
to ja umiałam
wroga ciało piękne
całować tracić

korona jałowa
z dna berła
płacze dumna
władzę dając

cesarzem ty we mnie
w pustych laurach
a mój dzień pochylony
liście opadłe
kruszejesz w nich

a gdy wyprują
kobiecość ze mnie
śpiąca zastygnę
jadem pochowana
żywcem wezmę
śmierć



...oni nad Nil poszli...
...ból utopić...
...bez powodu...
...nie wyleje...

[Dotyk]

zaboli tylko raz
sen bez snu jawa
to ja umiałam
wroga ciało piękne
całować tracić

korona jałowa
z dna berła
płacze dumna
władzę dając

cesarzem ty we mnie
w pustych laurach
a mój dzień pochylony
liście opadłe
kruszejesz w nich

a gdy wyprują
kobiecość ze mnie
śpiąca zastygnę
jadem pochowana
żywcem wezmę
śmierć

Agnieszko. Najpierw o poprzednim wierszu. Wydrukowany i pomięty już. Czytany ileś tam razy. I jeszcze nie jestem gotowa, a tak chciałąbym napisać.

także i ten, który szarpnął mną do tyłu, będzie czytany i czytany.
Mroczny. Piękny.
z podziwem - Mirka