Dzieci

[kawosz]

Na bieli ślad rysują saneczkami,
śnieżynki w powietrzu szepczą cichutko,
jakby rozmawiały z zimową nocą,
z mglistą poświatą nad ciemnym laskiem.

Skrzypi śnieg jak stary zegar zimy,
odlicza kroki między świtami.
Policzki czerwone, jak żar w kominie,
dziecięcy śmiech niesie echo w dolinie.

Bałwanek, poeta mroźnej przestrzeni,
mruga węglowym, czarnym okiem.
A ptaszek samotny w tej białej ciszy,
śpiewa pieśń, której nikt nie usłyszy.

[andreas]

Miły wierszyk.

[Sylwester_Lasota]

Uroczy :)

 

Pozdrawiam