Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

@violetta

 

Tu chodzi o mentalność ludzką: pani jest karierowiczką, a ja - społecznikiem i jako pracownik Archiwum Akt Nowych byłem służbistą - dwa inne światy... I dodam przy okazji: Archiwum Akt Nowych ma korzenie wojskowe i zostało założone przez Marszałka Polski - Józefa Piłsudskiego - jako Archiwum Wojskowe i mówiłem już pani, że miałem w wyżej wymienionym archiwum szkolenie z Obrony Cywilnej - to nic innego jak Wojsko Cywilne, mówiłem już pani?

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Łukasz Jasiński powoli kończę karierę, przez tyle lat niczego porządnego się nie nauczyłam. Rzeczywiście jestem poniżej przeciętnej, nigdy mi nie zależało na czymś wielkim. Zawsze się prześlizgiwałam, praktycznie całe życie. Także karierowiczką nie jestem, uciekam punktualnie z pracy:)

Opublikowano (edytowane)

@violetta

 

A pani niech przestanie obniżać mi poziom: niech pani prywatne sprawy zacznie wylewać gdzie indziej - jako osoba publiczna mam prawo poddawać merytorycznej krytyce każdy tutejszy tekst, a jeśli pani będzie mnie atakowała personalnie - będę odpowiadał pani tym samym, a nawet: kreował pani negatywną opinię - sama pani tego chciała.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@violetta

 

I nie udowodniła tego, a teraz: dobranoc, dziecinko... A poza tym: jest pani na różnych portalach pod różnymi nickami - to świadczy o pani, zresztą: jest poniżej mojej godności brać udział w intrygach - w wyścigach szczurów, a wy nie macie żadnego prawa jako niewolnicy stawiać mi żadnych warunków i wiem doskonale o tym - ma pani wiele za uszami i nic dziwnego, iż jest pani szantażowana przez służby specjalne, oj, ręce - opadają...

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
  • 2 miesiące temu...
Opublikowano (edytowane)

Lista najbliższych współpracowników pana Grzegorza Brauna:

 

- Tomasz Ciołkowski,

- Sławomir Dawidowski,

- Witold Gadowski,

- Tomasz Cukiernik,

- Agnieszka Heszen,

- Bartosz Kopczyński,

- Michał Krajski,

- Wojciech Konkiewicz,

- Lucyna Kulińska,

- Marcin Masny,

- Stanisław Michalkiewicz,

- Agnieszka Piwar,

- Marcin Rola,

- Piotr Szlachtowicz,

- Marek Skowroński,

- Leszek Szymowski,

- Magdalena Trojanowska,

- Adam Wielomski

 

i jeszcze jakieś trzydzieści osób, a wymieniłem tylko znane osoby i czego jeszcze nie rozumiecie?

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Wiesław Jasiński (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wgryzam się w twoje DNA. dotyk i pieszczota – już na poziomie komórkowym. czym będzie ten ciemny portrecik, jakie skutki poniesie za sobą ów ślad wręcz wypalony palcami po wewnętrznej stronie powiek? bez obaw, niczym, czego mogłabyś żałować. to tylko rzeźba z drucików, pomniczek przedstawiający uśmiechniętego błazna z czarcimi szramami, z lisią mordą. i zachodzik słońca obserwowany przez okulary o przejrzystych szkłach, krystaliczność obrazu, drzewa i obłoki bez rozmazanych konturów.
    • @Migrena Ten wiersz to nastrojowy, liryczny poemat o miłości i transcendencji codzienności, napisany językiem miękkim, melodyjnym, pełnym światła i symboli natury. To wielka poezja kontemplacji, która  niesie spokój, dojrzałość i światło. Są  to w poezji współczesnej rzadkie wartości, a bardzo potrzebne w epoce rozdarcia i samych niewiadomych wyłaniających się zewsząd. To tekst z rodzaju tych, które łączą romantyczną wrażliwość z nowoczesną duchowością, czerpiąc z mistyki przyrody i z idei przenikania się bytu, pamięci i emocji. Jeszcze raz podkreślę- wielka poezja. 
    • Idę - a liście grają we mnie, jakby świat oddychał moim krokiem. Nie w powietrzu, nie na ziemi, lecz w tej cichej przestrzeni między myślą a wspomnieniem, gdzie rodzi się dotyk, zanim stanie się dłonią. Dziś świat patrzy półprzymkniętym okiem Boga, patrzy przez korony drzew jak przez mleczną błonę snu, a wiatr, ten stary włóczęga, maluje mi w duszy pejzaże, których nie znam, a które zawsze znałem. Widziałem Cię, nim Cię spotkałem - w odbiciu wody, w oddechu chwili, która jeszcze nie nadeszła. Twoje oczy - dwa pryzmaty, przez które świat po raz pierwszy poznaje szczęście. Idziemy - a czas nie ma odwagi nas dogonić. Wszystko w nas jest początkiem: szeptem, który dopiero chce być słowem, uśmiechem, który staje się światłem. W tym parku, który jest dziś oceanem myśli, trawy – żywym atramentem wspomnień, piszącym na falach cienia, ja staję się łódką niesioną przez prąd Twojego spojrzenia. Miłość nie trwa – ona oddycha, jak ziemia po deszczu, jak niebo po burzy, jak my po każdym spojrzeniu, które rozcina rzeczywistość i zszywa ją cichym, jesteś.  
    • @KwiatuszekDziękuję Ci bardzo Kwiatuszku. Przyznaję się, że tekst powstał po piwie, to taka iskra natchnienia. Obecnie jednak odchodzę od alkoholu i próbuję się odblokować na trzeźwo. Nie jest łatwo, dużo pracy przede mną, ale tym razem zaglądam w przyszłość z ciekawością.  Bardzo Ci dziękuję i pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...