Autodestrukcja

[degatoja]

W miejscu gdzie strach bywa odwieczny,

Słychać znów płacz, bynajmniej nie wierzby,

Tak wielu z nas, zboczyło ze ścieżki,

Skąd to zwątpienie? Za mało imersji?

 

Pływam tak dobrze, bo nie raz tonąłem,

Choć czasem wspomnienia mnie palą jak ogień,

To nigdy nie było tak proste, nigdy nie było proste.

 

Styl Werterowskiego buntu, a może toksyczna miłość do ciszy,

Stałem się duchem jesieni, bo kocham to co tak bardzo mnie niszczy..

[Marcin Szkodziński]

@degatoja Dla mnie ładne od strony egzystencjalnej, ładny zabieg z wierzbami. Trochę zgubiony rytm miejscami przez zmianę liczby sylab, ostatnia strofa szczególnie swoją długością to uwidacznia. A przecież wystarczyłoby napisać "bunt Werterowski", nie byłoby aż tak czuć tej wytraconej prędkości. Przez to brzmi to dla mnie jak tekst rapowy, gdzie taka forma występuje często, nie wiem, czy celowo, czy przez brak dbałości autora. 

[kollektiv]

@degatoja łatwość słów które logicznie narzucają używanie innych słów w znakomitej większości przypadków do niczego odkrywczego nie prowadzi poza wyrazami sympatii. Tutaj również.