Wpomnienia

[degatoja]

Wspomnienia zbieram jak znaczki,

Te zdjęcia jak retro puzzle,  

Nadal brakuje części układanki,

A było tak wiele tych szans, tak, tak wiele szans,

I tak wiele z nich minęło nas, odrzuceni od siebie jak dwa neutrony, 

Wokół wspomnień wirują te samotne atomy, to my,

To my.

Znów pije czystą, bo myśli mam brudne,

Dwie po północy, zeruje te butle nim usnę,

Rozmowy bywają trudne, a pisanie przecież przychodzi tak łatwo, mówią mi masz to,

A ja rozmieniam znów siebie na drobne jak kantor,

Nic o mnie nie wiesz, nic ci nie powiem, bo w sumie nie warto.

Mentalna ruina jak Sanok, a chciałaby, żebym jej pisał dobranoc,

Napisałem tęsknie, bo wszyscy tak kłamią,

Ja wolę być sam, układać swój kanon,

Słucham Nirvany, a wenę zamieniam w trzeci stan,

A teraz, ostatni raz.

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pytanie, czy być jak wszyscy to odpowiednia droga dla Ciebie ?

 

Że się przyczepiłam ? No tak, bo ponieważ pokazałam ten wiersz mojemu synowi, który próbuje podobnie coś pisać i stwierdził (to i tamto... i jeszcze co innego) ale na koniec dodał "ale ja nie kłamię" (jako zaleta)... i tu się zatrzymałam.

 

Pisz, pisz...będę zaglądać... bo jesteś z tego pokolenia, które umie siebie bardzo interesująco tłumaczyć.

Pozdrawiam :)

 

[degatoja]

@Natuskaa @Natuskaa Czasem kłamstwo to mniejsze zło.. Zwłaszcza w dzisiejszych czasach. Zostawiam to do własnej interpretacji, lecz zastanawia mnie "to i tamto". (Czysta ciekawość)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"Jestem z pokolenia które czuje za dużo" Pozdrawiam.

[iwonaroma]

Popraw sobie literówkę w tytule

 

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Są wyjątki, które kłamstwo usprawiedliwiają. Jak choćby opieka nad chorym na alzheimera, który np pięć razy dziennie pyta - "czy kury są nakarmione ?", a kur nie ma od nastu lat.

Wybacz, ale mam swoje zasady, mówię tylko tyle, ile z jakiegoś powodu chcę/mogę.

 

 Czuj, byle pozytywnie... bo czucie samo w sobie nie jest złe.

 

Miłej nocy życzę :)