Oczekiwanie

[Martencja M]

Na skrzydłach
nokturnu
unoszę się
w przestrzeń wspomnień,
by ponownie
rozbić się o
taflę czasu

(nie tym razem)

Bezsilną ręką
próbuję stopić
ostatnie kawałki
rozbitego zwierciadła
nadziei,
raniąc się przy tym
boleśnie

(nie poddaję się)

Akordy zwątpień
nie dają spokoju
czy odnajdę?
spojrzę?
uwierzę w ten świat?

Zatrzymany zegar
molową frazą
pieszczotliwie otula
szalem melancholii

Czekam…


Na co?

Nie wiem

Może na coś,
co rozpali mnie
wewnętrznie
i wypełni usta
świadomym słowem:

jestem

---------------------------------------------------------------------------------------
Pozdrawiam upalnie i czekam na opinie.

[Gość]

:) ładnie ... ale dopracować coś tu by jeszcze trzeba . ja nie wiem - moja głowa pełna sprzeczności . to ta melancholia ... :(