Trzykrotka

[Dekaos Dondi]

Inna wersja dawnego wiersza

 

 

 

tekście ty mój kochany niech nikt cię nie nęka

stracić ciebie o zgrozo to wielka udręka

juści dla mnie

 

zostań proszę ślę słowa ku tobie

na tym literackim

pulsującym łonie

 

chociaż różne ludy mogą szemrać dziwnie

żwawo stanę do boju z członków zryw wycisnę

orężem literki tudzież drukiem dusze

na tej ziemi ojców bronić będę z hukiem

 

tutaj ciebie kładę pośród zbóż złocistych

trochę mniej cię rzuca ten wiatr porywisty

na modrakach leżysz płatkach mokrych rosą

gdzie maki ojczyste czerwienią migocą

 

choć kuszą jabłonki złudną słodką wonią

uśmiechem ekranu obdarzasz zieloność

strumyczki szemrzące nurtem wciąż wytrwale

tekstem tulisz pszczoły pachnące nektarem

 

trzykrotka łodyżki kołysze jak łódką

tu w bajce magicznej możliwe wszyściutko

za chwilę w promieniach złotawy już powiew

dziś lśnieniem jutrzenki twój ekran ozdobię