Popiół

[Agnieszka Charzyńska]

Zmęczone żarem  kwiaty ze ślubnej wiązanki,

Trzystuletnie mądrości małej biblioteki,

Dziergane w drobne gwiazdki ozdobne firanki

I cztery smukłe brzozy znad zakola rzeki.

 

Sny  zielone i modre, złocisto - różowym

Podmuchem w nieistnienia przepaści  zepchnięte,

Pośród figlarnych wstążek warkoczyki płowe,

Ze  zburzonej kapliczki – dwie figury święte

 

W jeden bezkształt, bezlinię,  bezformę,  bezbarwę

Pętami ognistymi na wieczność złączone

Spadają drobnym pyłem na mogiły, gruzy,

 

Pieśni przerwane gromem – i niedokończone,

I na strzaskaną lirę poranionej Muzy,

Nazwanej nieśmiertelną – a jednak umarłej…

[Leszczym]

@Agnieszka Charzyńska Bomba wiersz !!!! 

[Agnieszka Charzyńska]

@Leszczym   dokładnie 3 kT

[Leszczym]

@Agnieszka Charzyńska To już coś :)

[Łukasz Jasiński]

Taki sobie 

 

Łukasz Jasiński 

[Agnieszka Charzyńska]

@Łukasz Jasiński  co kto lubi

[Łukasz Jasiński]

@Agnieszka Charzyńska

 

Ten się gubi...

 

Łukasz Jasiński 

[Agnieszka Charzyńska]

Wrzucam wiersz, który mi blokuje przy normalnym publikowaniu

 

Ogród

 

Na płycie srebrnobiałej (choć nie marmurowej)
Leżą bezwładne ciała powalonych dębów,
Dym stroi je siwością puszyście gołębią,
Przesłania brzóz strzaskanych potargane głowy.

Smukłych jarzębin, topól, lip zgrabne istnienia
Konają pośród iskier wielobarwnych syku,
Upadają bez jęku, protestu i krzyku,
Nie dadzą już nektaru, ochłody ni cienia.

A gdy przybędzie wiosna na skrzydłach zieleni,
Zamiast przyśpiewek ptasich, wieńców liści wonnych
Zostanie zapach ostry – bo spalonej ziemi,

Szare szkielety krzewów i pszczoły bezdomne.
Lecz spod ciężkich kamieni omszałych krągłości,
Wyjrzą kwiaty wyrosłe – z popiołów i kości…