Hermann Hesse - We Mgle (Im Nebel)

[Andrzej P. Zajączkowski]

We mgle wędruje się nieprzyjemnie!

Każdy krzak i głaz jest samotny tam,

Drzewa nie widzą się wzajemnie,

Każdy jest sam.

 

Pełen przyjaciół był mi świat przeszły,

Gdy w świetle żyło mi się błogo;

Teraz, kiedy mgły nadeszły,

Nie widzę nikogo.

 

Zaprawdę, mądrość tym nie udzielona, 

Którzy ciemności nie zrozumieli,

Co cicha i nieunikniona

Od innych dzieli.

 

We mgle wędruje się nieprzyjemnie!

Samotnie życie płynie nam.

Ludzie nie znają się wzajemnie,

Każdy jest sam.

 

I Hermann:

Seltsam, im Nebel zu wandern!

Einsam ist jeder Busch und Stein,

Kein Baum sieht den andern,

Jeder ist allein.

 

Voll von Freunden war mir die Welt,

Als noch mein Leben licht war;

Nun, da der Nebel fällt,

Ist keiner mehr sichtbar.

 

Wahrlich, keiner ist weise,

Der nicht das Dunkel kennt,

Das unentrinnbar und leise

Von allen ihn trennt.

 

Seltsam, Im Nebel zu wandern!

Leben ist Einsamsein.

Kein Mensch kennt den andern,

Jeder ist allein.

 

A pod poniższym adresem, jako poezja śpiewana w wykonaniu Die Toten Hosen:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[kollektiv]

@Andrzej P. Zajączkowski właśnie czytam "Śledztwo" Lema - kompatybilny klimat.