Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Myślałem, że życie chce mi powiedzieć jedno

Lecz się pomyliłem, gdy trafiłem w samo sedno

Potencjał swój pełny odkryłem 

Spodobał mi się, w końcu poczułem, że odżyłem 

Konsekwencje może i będą duże, 

Ale też i czemu miałbym się sprzeciwiać własnej naturze?

W domku opuszczonym się zaszyję 

I kto wie, może ludzie uznają, że już nie żyję.

 

                          *********

 

Od dzieciństwa wmawiano mi, że będę nikim

Nic nie osiągnę, mimo, że zawsze miałem dobre wyniki

Rodzice - durnie - codziennie alkohol pili

Często mnie do czerwoności bili

Wstydziłem się gdziekolwiek wyjść 

Gdyż rany, które miałem ciężko było zakryć.

 

Rówieśnicy wcale lepsi nie byli,

Do różnych czynów się odważyli,

Nigdzie bezpiecznie się nie czułem,

Dla nauczycieli byłem chyba duchem,

Prośby i skargi moje zostały zignorowane,

Mieli na mnie totalnie wyjebane,

I co, czy jakoś na to zareagowałem?

Nie - dzieckiem byłem i strasznie się wtedy bałem.

 

Lata mijały, a ja wciąż taki sam

Cichy, nielubiany, w skrócie jeden wielki chłam 

W świat dorosłych wdrążyć się chciałem 

Lecz prawdę powiedziawszy, niczego nie umiałem 

Praca, pomyślałem, pozwoli mi się ogarnąć 

Myśli złych natłok na bok zepchnąć.

 

W warsztacie samochodowym mnie zatrudnili,

Jedynie sprzątania i mycia nauczyli

Dziwnych bardzo ludzi tam spotkałem 

Chyba to nie dla mnie - pomyślałem 

Szkoda jednak tak szybko było się poddać, 

W końcu sam chciałem dorosłe życie poznać.

 

Z czasem, okazało się, że popełniłem błąd 

Mogłem uciec jak najdalej z tamtąd

Wparowali ludzie w broń palną uzbrojeni

Jakieś pieniądze oni bardzo chcieli

Bez wahania szefa mojego zastrzelili,

Resztę pracowników śmiertelnie pobili

Ja ukryłem się w jednej z szafek

Głupi sądziłem, że nie zajrzą do wszystkich wnęk.

 

Moje najgorsze obawy się spełniły 

Wydarzyły się rzeczy, które do końca życia będą mi się śniły 

Drzwiczki raptownie otworzyli

Wyciągnęli mnie z kryjówki, kogoś zawołali, a potem mocno w głowę uderzyli

Traciłem powoli przytomność, mocno na podłogę upadłem 

Krew ze mnie leciała, gdyż mokro pod głową miałem...

 

Ocknąłem się po dłuższym czasie,

Nie wiedziałem, co się wydarzyło właśnie 

Otumaniony przez chwilę byłem 

Lecz w końcu do podniesienia się odważyłem.

Głowa mnie bolała jak cholera 

Cóż, przeżyłem jako jedyny, trochę szkoda

W duchu tak bardzo umrzeć bym chciał, 

Ale los najwyraźniej inne plany miał. 

 

Udało mi się w końcu wstać 

Trochę ciężko mi było równowagę złapać 

Rozejrzałem się dookoła siebie uważnie 

Nie wiedziałem, czy ten spokój mogłem traktować na poważnie 

Po chwili ruszyłem przed siebie

Nie ukrywam, czułem się wtedy bardzo niepewnie

Otworzyłem pobliskie drzwi i wszedłem do głównej hali

Cisza, nikogo nie było, wszyscy już pojechali...

 

Nie miałem pojęcia jak zareagować 

Tak szczerze, to chciało mi śmiać,

Widok tych wszystkich trupów 

Uświadomił mi ile w życiu doznałem trudów, 

Przecież ten jeden gość pod wpływem 

Dotykał mnie, kiedy po pracy się myłem 

A teraz leżał na ziemi martwy

I tak jak cała reszta, zostanie on zapomniany. 

 

Od tego momentu inaczej się czuję, 

Morderstwami się strasznie lubuję, 

Nikomu tego nie mówiłem,

W tamtym zakładzie niedobitków dobiłem,  

Dziwną przyjemność mi to sprawiło

I to uczucie w pamięci utkwiło,

Zabrzmi to wręcz niepokojąco 

Myślenie o tym, działa na mnie kojąco. 

 

Rodzice całe życie mnie bili,

Ogromną krzywdę psychiczną mi wyrządzili,

W własnym domu bezpiecznie się nie czułem 

Z lękami się codziennie budziłem 

Siniaki miałem praktycznie na całym ciele,

Tego całego gówna było jeszcze wiele, 

Ale powiedziałem temu dość,

Niech sprawiedliwości stanie się zadość!

 

Obudziło się we mnie dzikie zwierzę,

A więc, zrobiłem to, do tej pory w to nie wierzę, 

Matka i ojciec 

 

 

 

 

 

Ogólnie to nie jest dokończone, pytam się was - czytelników, czy póki co ma to sens co pisze, wiele mam do poprawki, coś Chce jeszcze dodać, także na matka i ojciec się to nie skończy, ale chciałbym poznać waszą opinię co o tym wstępnie sądzicie, czy składniowo ma to sens itd

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Azraell Wiersz mroczny jak Twój nick, Azraelu. A przecież dzień dziś jasny, aż się prosi o trochę ulgi. Musiałeś naprawdę zaciągnąć słońce do piwnicy, żeby napisać coś tak ciężkiego? Choć… przyznam, wyszło przejmująco.
    • @Stukacz Zastanawiam się, czy nie warto byłoby rozbić to na kilka zdań, bo przy tak długiej frazie wiersz trochę traci oddech - choć klimat pozostaje mocny.
    • @kano Wiersz jest bardzo liryczny, miękki w brzmieniu, pełen tęsknoty - wszystko w nim płynie spokojnym rytmem. Zastanowiło mnie tylko jedno słowo: „szwędzą”. Wiem, że jest poprawne, ale ma dla mnie odrobinę potoczny, szorstki odcień i przez to wybija się z całej delikatnej tonacji wiersza. Może to tylko mój odbiór, dlatego zapytam - czy użyłeś tego świadomie, jako kontrast? Pytam z ciekawości, bo reszta jest tak subtelna, że to jedno słowo od razu zwróciło moją uwagę. Bo jeśli ma być koniecznie do rymu, to znalazłam jeszcze słowa błądzą  snują   krążą  migoczą przemykają
    • Kto powstrzyma ten czas Zatrzymaj, niech wszystko się cofnie Pragnę na nowo doświadczyć tej miłości Byłem z tobą w świecie pełnym miłości Nie zdążyłem poczuć siły miłości Kilka lat, jedna chwila i już cię nie ma Różowa gwiazda, nie my byliśmy dla siebie najcenniejsi Tańczyliśmy w życiu w zgodzie z naszym rytmem, rytmem miłości Zatrzymaj, wszystko już się zdarzyło, nieoczekiwany koniec Fotografie, pamiątki oraz wspomnienia pozostały Idźmy naprzód, ponieważ życie nie zatrzymuje się Zamknął się pewien etap życia, w sercu i pamięci nadal trwa Te dni i noce, radość w sercu, życie było cudowne Dziś serce ma kolor wyblakły, żyję wspomnieniami                                                                                                                                 Lovej. 2025-11-18                  Inspiracje . Czas wspomnień
    • @huzarc   dzięki bardzo. napadło mnie !!!         @viola arvensis   Wiolu.   wrażliwość i przestrach wpędzają człowieka w stany emocjonalne z których nieszczęśnik zdaje sobie sprawę ale nie może ich powstrzymać.   wtedy wybuchają wierszem.   ten nieszczęśnik to ja.   a ten kwiat......   już jestem spokojny.   pięknie dziękuję:)             @KOBIETA   Dominiko.   nie płacz :)                
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...