Nie za daleko, nie za blisko

[Dekaos Dondi]

 

 

dlaczego tak szybko więdną kwiaty

szarością popiołu w źrenicach zbłąkanych

 

każde spojrzenie

kłuje i rani

 

w zaułkach co łzami zroszone

jak bańki mydlane pęka nadzieja

 

gdy trudno życie

do kupy pozbierać

 

a jednak

 

dopóki na łące kwiatów zostało

a śpiew skowronka słychać pod niebem

jakoś tam drepce los człowieczy

z sensem bez sensu

sam czasem nie wie

 

kiedyś znowu pobiegniesz na łąkę

nie za daleko nie za blisko

wtedy w blasku świtu lśnienia

 

nigdy nie zwiędną

tobą zakwitną

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na wieki.

[Dekaos Dondi]

@Rafael Marius ↔Dzięki:)↔Też to miałem na myśli, ale nie tylko. Nie znałem zakończenia,

gdy zaczynałem pisać tekst:)↔Pozdrawiam:)