Słowem

[Ewelina]

 

czerwień słów i kruchość ramion,  

uśmiech wabiący pszczoły

i twój wzrok wciąż niespełniony 

 

powietrze mi łamie jaskrawa łuna, 

dziki śpiew przebija oddechy...

lgniesz do mnie, do świtu, do jutra 

 

tak bliscy sobie jak farby i płótna 

jesteśmy z włókien porozywanych... 

serca i tkanki słowami są malowane

 

skrzydła czarują wysokim lotem...

niczego nade mną już nie ma 

prócz okrętu i ciągłego o

miłość proszenia

 

 

@FaLcorN @Leszczym

[Rafael Marius]

@Ewelina

Chyba jesteś wiecznie zakochana?

[Ewelina]

@Rafael Marius a to tak można? Nie, chyba nie :) taką mam duszę 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A to zależy od osobowości.

Mój jungowski archetyp to Lover i faktycznie od przedszkola do 30 roku życia to tak u mnie było z tym zakochaniem.

Rzecz jasna wymagało to dość częstego zmieniania obiektów miłości, czy zauroczenia jak kto woli.

[Ewelina]

@Rafael Marius to ciekawe:) 

Ja się nie zakochuję co "chwilę". A faktycznie lubię pisać o tych emocjach, które towarzyszą temu stanowi. Chyba od najmłodszych lat tak miałam i z tego nie wyrosłam najwyraźniej:)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A ja to raczej właśnie tylko na chwilę, na więcej paliwa nie starcza.

 

Faktycznie to dla nastolatek dość typowe.

Tam trzeba szukać źródła. Inaczej być nie może.

[Ewelina]

@Rafael Marius może przyjdzie czas, że będę się nad tym zastanawiać, na ten czas po prostu to wyrażam.