Przecież wygrałaś

[Jaxsimus]

Hej kochanie, czy pamiętasz jak dałem ci klucz do mego serca?

Było zbyt pięknie, złudnie myślałem, że mnie podkręcasz.

Zakorzeniłaś się we mnie jak pięknej róży krzew.

Lecz zapomniałem, że każda róża ma kolce wiesz.

 

Pomimo trudu starań i czasu dlań poświęconego;

Zachowujesz się jakby nie było to nic wielkiego.

Kamienna twarz, która kryje drugie oblicze;

Szacunek po śmierci - to wszystko na co liczę.

 

Możesz się śmiać, płakać, robić wszystko dowoli,

Rób to co czujesz, co tak naprawdę cię zadowoli.

Przecież jesteś królową swojego życia brnij w to dalej,

Nie zabronię ci nic, tak właśnie chciałaś, leć i szalej.

 

Lecz muszę cię zmartwić, bo jesteś mordercą.

Mój mózg w żałobie, takie zbrodnie cię kręcą.

Serce pokruszone w pył, może właśnie tak chciałaś,

Na koniec dnia zadowolona - bo przecież wygrałaś.

 

[iwonaroma]

Takie "trochę" wciskanie winy w drugą stronę:)

 

 

[Sylwester_Lasota]

Chociaż wygląda to na paradoks, to w tego typu relacjach "przegrywa" osoba, która bardziej kocha. A czasami, która kocha.

Pozdrawiam.

[moina]

@Jaxsimus na kolejny raz sztuka "samoobrony" opanowana . Złościć się ludzka rzecz - kolejność miłosnych "potknięć" i tak prowadzi dalej ku ...

Słońcu

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Jaxsimus]

@iwonaroma Nowy utwór rozwieje wątpliwości 

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Jaxsimus :) nie wiem, czy będę czytać