revelare penetralia

[yaxa]

 

w czasie

marmurowe lico

ryte kością słoniową

patrzy na oczy zamknięte w lustrze

niczym perły schowane

na poduszce ostryg

sennych swego chłodu.

nos, polerowany ciepłem,

bursztynowego słońca,

budzi niedoskonałości cienia.

 

po czasie

w ogniu

kto pomyślałby, że wszystko z wosku!

topionego nie pochodnią,

a słoną łzą,

wyrytym tunelem w gładkiej skórze,

spadającymi w dół

obwisłymi bliznami smutku

zapalczywej niegdyś,

harmonii blasku gwiazd

ulotnej w czas

odległy po chwili.

 

[Adaś Marek]

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zamieszczając przed kilkoma minutami utwór Fotograf czasu, czytam twoje Revelare penetralia, i widzę, że chodzą nam po głowie podobne myśli, czas i lico. Pewnie to ten czas listopadowy takie  śle myśli.

Pozdrawiam Adam

[yaxa]

@Adaś Marek Przeczytałem Twojego "Fotografa czasu". Faktycznie nasze myśli się przenikają, może niejako plączą.

W końcu zmierzch roku, jego pora wieczorna, która już po jego zachodzie nasuwa myśli i podsumowania, retrospekcje i nasuwa wnioski, może czasem również lekcje? Końcówka roku zawsze miała dla mnie charakter refleksyjny, możliwe że dla Ciebie też, i dlatego nasuwają nam się podobne myśli.

Pozdrawiam