Nieuchronnie, wędrując, każdemu się zdarza
W rozważań dzikich zabrnąć ostępy
Gdzie wyobrażeń psyche spokój topią
Lęków nieskończonych, wyśnione odmęty
Ze strachów budują dla krzywdy instrument
W rytm złowrogiej ciszy, co nie koi serca
Niczym zniewolona udręką partytura
W duszy wybrzmiewa wyszczekane scherzo
Płonne nadzieje, życia rozterki
W popiół się obrócą i zostaną kości
Przyjdzie ogień, poprosi, a ty wszystko mu dasz
Tylko gniewu nie składaj na ołtarzu miłości
Nieuchronnie, wędrując, każdemu się zdarza
W rozważań dzikich zabrnąć ostępy
Gdzie wyobrażeń duszy spokój topią
Lęków nieskończonych, wyśnione odmęty
Ze strachów budują dla krzywdy instrument
W rytm złowrogiej ciszy, co nie koi serca
Niczym zniewolona udręką partytura
W duszy wybrzmiewa wyszczekane scherzo
Płonne nadzieje, życia rozterki
W popiół się obrócą i zostaną kości
Przyjdzie ogień, poprosi, a ty wszystko mu dasz
Tylko gniewu nie składaj na ołtarzu miłości
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
Przez Dominika Moon · Opublikowano
Przez iwonaroma · Opublikowano
Przez Rafael Marius · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
U nas cicho jak dawno nie było, aż w uszach dzwoni i ostatnia mucha bzyczy.
