Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niepodległości 223


Rekomendowane odpowiedzi

Pod fortepianem,
jak białe kartki ze słowami,
jak kartki zroszone łzami,
leży kilka klawiszy.

 

Jęk tajemnicy 
na papilarnej linii
i żółte zacieki papieru 
na twarzy.
Reszta umarła w tej ciszy.

 

Zagraj powabem
przebrzmiałych już tonów.
Niech na mieście 
dusze hulają,
niech zgiełk dzwonów
się niesie między
kamienic sterczące urny.

 

A w gorzki fortepian,
jak w wieko trumny,
wlewa się kolejny 
łyk ciszy.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...