Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

naukowiec


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pewien młodzian mieszkający na Siennej,
wstręt do nauki prezentował niezmiennie.
Ku zdziwieniu rodzicielki,
kupił atlas, z nim - do Elki!

Chce się uczyć anatomii sumiennie.
 

 

Rudy Zenek, co pochodzi z Kórnika,

rozumek ma mniejszy od dzika.,

aż tu hoża Ludmiła,

anatoma wskrzesiła,

bez atlasu anatomię obcykał!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Opublikowano

A mnie drugi bardziej.

 

Tuż po maturze

 

spotkała kiedyś koło Poznania

byłego ucznia biolożka Ania

więc w hotelu było miło

nawet to jej nie szkodziło

że słabą tróję miał z rozmnażania

 

Pozdrowionka.

Opublikowano (edytowane)

@Adaś Marek, @Łukasz Jasiński dziękuję za przeczytanie i serduszka!  :)

@Ajar41cieszę się, że limeryk przypadł do gustu. Faktycznie, może i lepiej... Ale za to trudniej wypowiedzieć jednym tchem, niż w pierwotnej wersji :)

Dziękuję za uwagę i komentarz:)!

@andreas fajne!!!

Dziękuję za komentarz i kontynuację tematu!

 

 

Pewien profesor UMEDu z Wrocławia,

tylko studentkom piątki stawiał.

Jedynie takim,

co dawały znaki,

Zocha dała figę - do dziś poprawia..

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Gizel-la (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Gizel-la

 

A proszę bardzo...

 

Kiedy Łukasz chodził do szkoły,

a tam jeszcze rządziły czerwone układy,

więc znalazł trzeci obieg 

i wolną samoedukację pokochał,

potem praca, praca i praca

i w podziękowaniu - warszawski bruk,

został więc artystycznym poetą 

filozoficznym i trzy lata walczył

o należny prawnie lokal socjalny...

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kto wie, czy winni                       są, czy niewinni;                      t a m /c i  nadają                      na innej linii...                        Ja zaś odbieram                      na  własnej  fali,                      więc myślą żeśmy                      się nie spotkali.        
    • @Berenika97    Jak w rzeczywistym życiu: czasem tym, czego potrzeba, aby "(...).Wszystko poszło świetnie (...), jest <<(...) "Stuprocentowy, najprawdziwszy, autentyczny grzech" (...)>> . Przy założeniu, że przy Osobowym Wszechświecie, mieszczącym w Sobie dobro i zło, grzech jako taki w ogóle istnieje.     Dobrze napisane opowiadanie, które  przeczytałem z zaciekawieniem. Serdeczne pozdrowienia.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Roma ten wiersz . nie na niego  prosty klucz polifoniczny z filmu Szpiedzy tacy jak my.  Tu trzeba użyć czytanki chińskich harcerzy;   i wychodzi, że :   podmiot liryczny staje w obliczu chaosu, w którym jego życie i tożsamość zostały nagle zdeformowane lub zdezorganizowane. "dąży do odrodzenia się i uzyskania trwałej formy ('wiersza) To jest reakcja. Skoro człowiek jest "z liter złożony", to musi się na nowo ułożyć. Formą, która nadaje sens i trwałość, jest właśnie wiersz – coś uporządkowanego, sensownego i pięknego, w przeciwieństwie do bezładu liter. Czyli: Z chaosu chce stworzyć sensowną całość. Uproszczona wersja tego zdania: W obliczu życiowego zamętu ("poprzestawiani") podmiot liryczny stara się odrodzić i znaleźć trwały, uporządkowany sens swojej egzystencji.   po ginie z tonikiem nie ma lotnych myśli .
    • @violetta, Ja chyba pierwszy raz widzę trzy zwrotki u Ciebie. Faktycznie, jak Kozucha Kłamczucha (taka bajeczka)  co skarżyła się, że Zazulka jej nic do jedzenia nie dała.  I mówi: - Jak biegłam przez mosteczek chwyciłam jeden listeczek - jak biegłam przez grobelkę chwyciłam wody kropelkę.   A boczki miała mocno wypukłe od jedzenia, kłamczuszka jedna.    A gdzie zdjęcie? Nasturcje są ogniste, ładnie odbijają się w oczach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...