pod różami

[Jacek_Suchowicz]

Mały hotelik "Pod różami"
Przy kasztanowej cichej alei,
A w nim z odzysku zakochani,
Ci którym życie się nie klei.

Szukają szczęścia w swych złudzeniach,
W chwilach rozkoszą przepełnionych,
Gdy życia już nie mogą zmieniać.
Chcą spełnić to, co nie spełnione.

Godziny lecą zwariowane.
W ścianach wyznania ciężko grzęzną .
W sercach kochanków tylko zamęt.
Muzyka ciał brzmi piękną pieśnią.

Już nie są w stanie nic obiecać,
Bo przyszłość dla nich nie istnieje.
Pikantny owoc ich podnieca,
Kradną namiętność - jak złodzieje.

W poczuciu winy, lecz spełnieni,
Wracają w wymiar rzeczywisty,
Gdzie; ład, porządek, może miłość
Panuje chłód, choć wielka czystość.

Za jakiś czas, czy żądzą gnani,
W braku czułości i nadziei,
Odwiedzą hotel "Pod różami"
Przy kasztanowej tej alei.

 

2007

[Marek.zak1]

Bardzo ładny, wzruszający a i gorzki wiersz. Z jednej strony stabilność, wygoda, poczucie obowiązku, z drugiej namiętność żądza, czułość, miłość. W Kamiennych Tablicach też było o tym, tylko na kilkuset stronach, a Ty w paru zwrotkach.  Brawo autorze. 

Edytowane 1 godzinę temu przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[Adaś Marek]

@Jacek_Suchowicz

Komentarza tu nie trzeba

odskoczni szukamy sami

urodzajna dla niej gleba 

jest w hotelu "Po różami"

 

Potrzebna jest pamięć o tym

jak rozsądnie pobyt skrócić

i nie wpędzić się w kłopoty

tak by  mieć do czego wrócić.

 

Wygląda tak, że wiersz napisało samo życie, albo Ogrodnik z hotelu "Pod różami"

Pozdrawiam Adam