Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

za tobą 

wędruję zamarzniętą rzeką 

pośród jałowej równiny

znaczonej reliktem 

palonych ogni 

 

jesteś talizmanem 

eliksirem piękna 

skupieniem świata

 

zakopuję zgniłe jabłko w ziemi 

rosnę warstwa po warstwie

by zatopić usta

w twojej czerwieni 

 

po dziadach jesiennych 

przed mrokiem przesilenia 

niemożliwy taniec wewnętrznego światła 

prześwit nieba nad lasem 

 

pożera mnie pełzająca niska energia 

rozkołysanych bioder 

 

nie ma znaku odległości 

 

ciało namiętnością otwarte 

 

bardzo 

 

pragnie 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Somalija

   Zakopać coś można tylko w ziemi, zatem te dwa słowa (tj. w ziemi) możesz usunąć. Proponuję też:

   - zmienić porządek wyrazów na "skupieniem świata", wtedy w powyższej i w tej linijce zachowasz układ podmiot-dopełnienie;

   - użyć słowa "pełzająconiska", przez co dwa wyrazy zastąpisz jednym;

   - zamień miejscami "pragnie" i "bardzo", dwie ostatnie zmiany spowodują, że Twój wiersz będzie dłużej pamiętany, tu przez wyakcentowanie "pragnie".

   Serdeczne pozdrowienia.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

   

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)
  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiszące słońce głosi swój wyrok płomieniem zielone pęki liści, dławią się suszą  obracając chlorofil w hebanowe warstwy szczeźnięte fale wiatru, trawią resztki prochem   Płynny asfalt połyka opony i felgi dobierając się smołą do śrub karoserii Wrzaski uwięzionych w metalu objęciach  czujących przy skórze, poszept morza magmy   Tabuny denatów na rozżarzonym bruku których krew paruje przez otwarte ślepia twarze ogołocone, chełbiące się kośćmi niczym tysiące zwłok w paryskich katakumbach   Już tylko szkielety, oczekują strawienia grzęznąc w pulsującym jeziorze padliny a ja zanurzony w tym ścierwie po kostki oczodołami szukam choć skrawka ciemności
    • ,,Niech zstąpi Duch Twój  i odnowi ziemię,, Ps. 104    w życiu  płyniemy nurtem burzliwym  jak rzeka w czasie powodzi  nie mieści się często w korycie  obrywa brzegi  niszczy sporo po drodze  trudno przewidzieć skutki    samemu ciężko ponownie  stanąć suchą stopą  na gruncie  zobaczyć świat bez ran    za młodu  Jezus wskazywał drogę był światłem   może warto…  dostrzec Boga i teraz  będzie łatwiej    Jezu zaufam Tobie    6.2025 andrew  Niedziela zesłania  Ducha Świętego   
    • gdy dziecko Rosemary zapłacze i trąby Jerycha zawyją zodiakalny Orion ...inaczej... jesienią...   mam glider co mknie ku gwiazdom i chęć na ciastko z dziurką owce Sabałów i gazdów dwururką   czy Wenus z Milo to problem? różową słomką sączę thianti mam zbroję z królewskim godłem... i fanty...
    • Miał, że jak małże. Trzeba to przyznać, Bo z wagą kobiet Sprawa dość śliska ;)   Oczywiście, że Newton miał rację tylko w pewnym modelowym założeniu, które może ładnie nam opisywać nasz widzialny świat, ale co do praw fizyki, został już dawno zdetronizowany. Pzdr z uśmiechem :)    
    • Kiedyś były żelazka z duszą, czyli na węgiel, jak małe czołgi, dziś może i elektryczne grzejniki na kółkach.  Slowo klawo ma swój wiersz. To takie słowo z myszką, które lubię. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To takie jak z Malego Księcia albo Króla Maciusia Pierwszego :/
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...