Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



coz, jednych draznia dwukropki, wielkie litery, sredniki, myslniki i bog wie co jeszcze a innych brak owych znakow; sprawa gustu i tyle.

a ze nie wiesz o czym jest - szkoda, bo przekaz jest prosty, a przy tym ma kilka mozliwych interpretacji.

p.s
gdzie widzisz rym?
Opublikowano

Rym: niewiary - damy. Niedokładny, ale jest.

Ja jestem niemal pewny, że wiem, o czym wiersz jest: psuje mi tutaj jednak tok myślowy to JEDNO milenium. To nie jest tak, że od feralnych wydarzeń minęły dwa?

W każdym razie: nie dla "drzewa krzyża" i "znaku niewiary".

Poza tym może być, choć zachwycony nie jestem. Ale myslę, że nie trzeba się wstydzić.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



coz, jednych draznia dwukropki, wielkie litery, sredniki, myslniki i bog wie co jeszcze a innych brak owych znakow; sprawa gustu i tyle.

a ze nie wiesz o czym jest - szkoda, bo przekaz jest prosty, a przy tym ma kilka mozliwych interpretacji.

p.s
gdzie widzisz rym?

rym (widocznie przypadkowy) wewnątrzwersowy "Poszukiwana : ukoronowana"
to, że wiersz ma "kilka możliwych interpretacji" nie zmienia faktu, że nie wiem o czym jest
interpretować można wszystko na wszelakie sposoby
Opublikowano

No to napiszmy już jasno: wiersz jest o Matce Boskiej. Ja myslę, Bartku, że to jednak widać: niewiara, krzyż, koronacja - to narzuca chyba religijną interpretację.

Pozdrawiam, Antek

Aha: interpunkcję można by sobie darować. Prócz dwukropków.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • czymże ta lekkość bezowa w raju cukierni dniem ponurym rodzi ochotę na małą słodycz rozpływającą się w buzi czule podwoje zburzę nieprzyzwoicie sycąc zmysły cudeńkami - galaretki drżące w malinie trufle z kokosem i orzechami przytulę torcik czekoladowy z rozkoszą oblizując słodkie usta jeszcze tylko ekler karmelowy och - i napoleonka puszysta!    
    • Witaj - podoba się -                                           Pzdr.
    • Nastrojowy. Nie jestem pewna, czy całość jest przemyślana. Metafory są tak intensywne, że balansują na granicy sensu. Przykładowo, nie słyszałam, żeby ktoś kiedyś poił czkwakę. Na pierwszy rzut oka wygląda jak zbitek efekciarskich fraz. Niemniej jednak, ten wiersz się mieni, a ja jestem sroczką, więc podoba mi się. Nie zważając, czy to brylant czy cyrkonia :)
    • Tekst satyryczny, rzecz jasna:))     jestem sprawnym naprawiaczem krytykuję co zobaczę jeśli byłbym całym rządem to bym zrobił wnet porządek     chyba dziś podobnych znajdę pokrzyczymy chociaż fajnie przesmarować przecież trzeba wazeliną wspólne trzewia     jakiś czubów wokół horda chcą przygarnąć nasze dobra oj koryto nie w mej głowie wolontariat tyle powiem    nie zmieniła by mnie władza sobie bym wszak nie dogadzał dbałbym o nas i idee o przydatnych których wiele    jestem słuszny sądzę w ciemno skończą w cyrku lecz nie ze mną my właściwi i zaradni oni jakieś durne błazny    *~*    póki co to wciąż dyskusje aż zasadę wyznać muszę w polityce gości często powtarzana z wielką chęcią     całe zło to oponenci   całe dobro my bo święci
    • @Migrena Poezja z głębi żałoby, bólu, kosmicznej próby. Tekst mierzy się ogromnym brakiem i próbuje go objąć językiem,  bardzo wysokiego lotu, co składa się na metaliczny traktat, filozoficzną modlitwę i potężną elegię egzystencjalną.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...