Lucy Maud Montgomery - Mojemu Wrogowi (To My Enemy)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Kto o przyjaźni śpiewać chce

Niech jej wyraża podziw swój,

Lecz ja lirycznym wieńcem cię

Przyozdobię, O wrogu mój!

 

Dziękować ci winna jestem 

Bo na życia mego drodze 

Twa złość szczera to mi dała   

W czym zawiodła miłość srodze.

 

Bo to lęk przed twoją wzgardą 

Kazał piąć się na wyżyny,

A żadna z zachęt nie miała

Siły twej subtelnej drwiny.

 

Jad twój skrzesał we mnie ogień,

Co oczyścił mnie z mierności,

Nasz śmiertelny bój był dla mnie

Ostrogą wśród codzienności.

 

I tak, choć składa cały świat

Dary na miłości progu,

Ja leję mej wdzięczności miód 

U twoich stóp, ty mój wrogu! 

 

I Lucy:

Let those who will of friendship sing,

And to its guerdon grateful be,

But I a lyric garland bring

To crown thee, O, mine enemy!

 

Thanks, endless thanks, to thee I owe

For that my lifelong journey through

Thine honest hate has done for me

What love perchance had failed to do.

 

I had not scaled such weary heights

But that I held thy scorn in fear,

And never keenest lure might match

The subtle goading of thy sneer.

 

Thine anger struck from me a fire

That purged all dull content away,

Our mortal strife to me has been

Unflagging spur from day to day.

 

And thus, while all the world may laud

The gifts of love and loyalty,

I lay my meed of gratitude

Before thy feet, mine enemy!