Osioł

[Agnieszka Charzyńska]

Na stole ujrzał księgę obszerną

Bogatą w słowa, sensy, znaczenia

W tajemnic wielość bujną i barwą

Jak jabłka złote – w sadzie istnienia.

 

W mądrości wieków hojnie zasobną

(Niczym dzban z gliny – w wino czerwone)

Odżywczych soków pełną dla duszy

Jak winogrona słodkie – zielone.

 

Po co mi księga – pomyślał sobie,

Te zakurzone  myśli pokłady,

Nie w porę dane  jak starej ciotki

Proszkiem na mole pachnące rady.

 

Po co mi słowa srebrne i złote

Ze zgłosek kuta – ta biżuteria,

(To polonistek w sweterkach w kwiaty

I pomarszczonych – jest fanaberia.)

 

Zrzucił ze stołu księgę pożółkłą

(Spadła z szelestem kart rozsypanych),

Przed ekran martwy wrócił, by ścigać

Stado potworów – z piekieł wysłanych.

 

By ścigać złudy z pikseli szyte

Krótką lub dłuższą – nawałą kliknięć

A halabardy i miecze nowe

Palcem wykuwać – z fikcji klawiszy.

 

Kiedy po czasie dłuższym lub krótszym

Przed lustrem stanął (chwila to wzniosła),

Na tafli szczerej bólem fotonów

Ujrzał dorodną – sylwetkę osła.

[jan_komułzykant]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Agnieszka Charzyńska]

@jan_komułzykant ku pamięci tym, którzy zapominają, że nadmierne granie w gry komputerowe obniża IQ

[jan_komułzykant]

@Agnieszka Charzyńska :D