Symbiont

[Taki Tam]

Ten wiersz pamiętający
wszystkie moje porażki
ceni je bez względu
Głodny wad zalet cech osobowych
najwstydliwszego draństwa
zębów przeżółkłych tytoniem i kawą
karmi się najpaskudniejszą z blizn
każdym lękiem uciechą zdradą
a nawet dzieciństwem które
przemilczeć raczej woli
a jednak nie potrafi

Tylko za to warto kochać wiesz
że w chwili na tyle długiej
bym o niej wiedział
gdy tylko skończę pisanie
jestem mu potrzebny cały
w tych szczególach nawet
jakich sam wybaczyć nie mogę
Moment doskonały

Mniej – więcej teraz

[jasiu zły]

To bardzo osobista liryka, ale przejrzysta i dopracowana, w przeciwieństwie do większości rzeczy, które na tym forum widziałem. Pointa jak zawsze doskonała. Dla mnie, coś trafiającego, jak strzały Wilhelma Tella - w sam środek dużego jabca.

[Bartosz_Cybula]

Po co te wielkie litery skoro brak interpunkcji?
"najwstydliwszego", "najpaskudniejszą" - przykro się czyta, jak z wypracowania szkolnego
pierwsza część wiersza to nic innego jak tylko wyliczanka, nie porywająca mnie w żaden sposób
wiersz przegadany, o wszystkim i o niczym