Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Moja babcia i pradziadek jej ojciec wiedzieli.
Wszystko przygotowali i tak się stało.
Oboje żyli 92 lata.

Ludzie teraz stracili kontakt z naturą i mało kto wie.
W pokoleniu pradziadka to było częste.
On nie umarł na żadną chorobę, po prostu zgasł, gdy przyszła na niego pora.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, że wśród nielicznych już ludów pierwotnych nadal tak jest.
Oni nie umierają w szpitalach.
W takich krajach jak Polska lekarze przeszkadzają w przejściu na drugą stronę życia w naturalny sposób.

Może się przyjąć gdy eutanazja stanie się bardziej popularna. Wtedy ludzie będą wiedzieć dokładnie.

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Leo Krzyszczyk-Podlaś możliwości jest wiele, wiele zależy od tego kto w co wierzy.

Pozdrawiam.

@Rafael Marius eutanazja sprawi ale nie w 100% że ludzie będą wiedzieć. Niektórzy przed śmiercią są zupełnie nieświadomi, więc będzie wiedzieć ewentualnie rodzina, bliscy.  

Wraz z rozwojem cywilizacji coraz trudno o naturalność, także w kwestiach zmiany stanu bytu. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I będzie coraz gorzej, bo pewnie tylko jakaś część ludzi zdecyduje się na eutanazje.
A są też tacy bogacze, co zamrażają się na wieczność w ciekłym azocie, w nadziei że za jakiś czas pojawi się technologia medyczna, która ich ożywi.

Opublikowano

@Ewelina No przecież życie to jest jedna wielka niewiadoma... Jedni myślą, że zaraz umrą już w wieku po dwudziestce, a drudzy fafarafa i zawał przy czterdziestce. Medyczni rosną w umiejętności, a i tak świat się swoim kołem toczy... No ale przecież może to naprawdę dobrze, że sprawy życia i śmierci są tak dalece nieodgadnione. Choćby dlatego powstaje przecież bardzo ładna poezja...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kto wie, czy winni                       są, czy niewinni;                      t a m /c i  nadają                      na innej linii...                        Ja zaś odbieram                      na  własnej  fali,                      więc myślą żeśmy                      się nie spotkali.                                   ***                         (Jakąż ma  o w a                       minę zawziętą...                       Nie, ja nie jestem                       owej k l i e n t k ą)            
    • @Berenika97    Jak w rzeczywistym życiu: czasem tym, czego potrzeba, aby "(...).Wszystko poszło świetnie (...), jest <<(...) "Stuprocentowy, najprawdziwszy, autentyczny grzech" (...)>> . Przy założeniu, że przy Osobowym Wszechświecie, mieszczącym w Sobie dobro i zło, grzech jako taki w ogóle istnieje.     Dobrze napisane opowiadanie, które  przeczytałem z zaciekawieniem. Serdeczne pozdrowienia.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Roma ten wiersz . nie na niego  prosty klucz polifoniczny z filmu Szpiedzy tacy jak my.  Tu trzeba użyć czytanki chińskich harcerzy;   i wychodzi, że :   podmiot liryczny staje w obliczu chaosu, w którym jego życie i tożsamość zostały nagle zdeformowane lub zdezorganizowane. "dąży do odrodzenia się i uzyskania trwałej formy ('wiersza) To jest reakcja. Skoro człowiek jest "z liter złożony", to musi się na nowo ułożyć. Formą, która nadaje sens i trwałość, jest właśnie wiersz – coś uporządkowanego, sensownego i pięknego, w przeciwieństwie do bezładu liter. Czyli: Z chaosu chce stworzyć sensowną całość. Uproszczona wersja tego zdania: W obliczu życiowego zamętu ("poprzestawiani") podmiot liryczny stara się odrodzić i znaleźć trwały, uporządkowany sens swojej egzystencji.   po ginie z tonikiem nie ma lotnych myśli .
    • @violetta, Ja chyba pierwszy raz widzę trzy zwrotki u Ciebie. Faktycznie, jak Kozucha Kłamczucha (taka bajeczka)  co skarżyła się, że Zazulka jej nic do jedzenia nie dała.  I mówi: - Jak biegłam przez mosteczek chwyciłam jeden listeczek - jak biegłam przez grobelkę chwyciłam wody kropelkę.   A boczki miała mocno wypukłe od jedzenia, kłamczuszka jedna.    A gdzie zdjęcie? Nasturcje są ogniste, ładnie odbijają się w oczach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...