My

[Dominika Moon]

Pogubiliśmy razem słowa

Nie szukając sensu w czynach

Zatraciliśmy wiarę w Boga

 

Nie wystarczy być, że "jesteś"

A tam w środku Ciebie nie ma

Rezonujesz moimi słowami

Pustostanem zamierasz bez końca...

 

Chwili braknie gdy oglądam zdjęcia

Wspomnienia tylko w sercu drżą

Rozbijane i przez lata chowane

Wzrastają jak w ciemności mrok

[corival]

@Dominika Moon Odnoszę wrażenie, że ten tekst jest jakoś wyjątkowo... hmmm... powiedzmy chaotyczny, jak na Ciebie.

Ogólnie widzę w nim trudne przeżycia, wpływające w perspektywie również na światopogląd peela.

Pozdrawiam :)

[Dominika Moon]

@corival Bardzo mnie cieszy ten komentarz. Zabieg się udał :)

W rozproszonej komunikacji nie ma porządku, bardziej chaos kontrolowany.

 

Nie jak na mnie, a na to, co do tej pory opublikowałam.

Dziękuję:)

Ciepłe pozdrowienia 

[corival]

@Dominika Moon Powiem tak... skoro, to wymaga artykulizacji...  Rzeczywiście, znam to, co dotąd publikowałaś i w świetle tego tekst jak na Ciebie jest chaotyczny. Widzę, że powinnam tu pisać precyzyjnie ;)

Co do reszty odpowiedzi... wstrzymam się od komentarza.

Pozdrawiam ponownie :)

[Andrzej_Wojnowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Wystarczy większości szczęśliwej populacji.

 

Pozdr.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Dominika Moon... to jedyny wers, który mi mniej zagrał... inaczej bym pokombinowała...

Reszty nie ruszam.

Pozdrawiam.

[Dominika Moon]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zamyka się w porównaniu do innych, fakt.. dziękuję 

[Jacek_Suchowicz]

samotny rym aż z nudów wrzeszczy

choć zmusza do przemyśleń całość

miłość zdawkowa - się nie mieści

przyzwyczajenie się ostało

:)