Ramię w ramię

[alos]

Wierzę, że wolałabyś się nie rozstawać z tymi wszystkimi
których poznajesz przez sen, kiedy muszę czekać
na przychodzące z coraz dalszych stron dni. Niby proza
a ile melancholii snuje się za nimi jak wersy trenu;

ciemne i gardłowe głoski z głębokości wołają, nie zawsze
przecież ucho przy ziemi, śledzi kroki zagubionych pod nią
dzieci, kiedy mówisz, że gotowa jesteś je chronić
biorąc pod uwagę. Mądrze, z pewnością i nie mnie sądzić

dlaczego natura rzeczy bywa na tyle krnąbrną, żeby instynkt
mógł przestać Istnieć, a może to tylko ich wiara mówi
przeze mnie, kiedy w nocnej ciszy boję się poruszyć, myśląc
że to twoja dusza odpoczywa na moim ramieniu.

[Amber]

@alos Sprawnie napisany wiersz będąc pomostem w nieznane. Pozdrawiam.

Edytowane 18 Sierpnia przez Amber (wyświetl historię edycji)