Snorkeling

[Florian Konrad]

to nieprawda, że jedynie w tych wodach może 
istnieć ożywione, wyłącznie tu koralik albo drobna 
moneta chwilę po wrzuceniu zaczyna 
wypuszczać listki, łodyżki.

 

ale racja: tylko tutaj kiełkuje się na ostro, 
pierwotnie martwa materia nabiera komórek, arterii, 
czegoś na kształt serduszka. 

 

zanurz się. ostrożnie, ale bez niepotrzebnego strachu.
i... lip sync! śpiewaj z rozlegającym się bezgłosem,
powtarzaj ciszę, która sama ujmuje się w zwrotki!

 

patrz na cudowności wokoło, wódź wzrokiem po
chropowatościach, krzaczastych strukturach Bajkostanu.
gap się, kompletnie oniemiała, przez plastik. niech
nastąpi istne gnicie online: po nerwach, przez mózg,
poleci w świat transmisja z wilgocin, z rozpadania się!

 

myśl intensywnie o tym, co widzisz, a powierzchniowcy,
coraz bardziej zachwyceni, niech odławiają
ujętą w kolory poetykę rujnowania się, tworzenia
kruchych form, tę niemą piosenkę o ulotności.

 

i nie martw się, że ci tam, na górze, 
prędzej czy później podłapią, nasiąkną, 
staną się uzależnieni od tego, co transmitujesz. 
że sami będą tak brzydko-uroczo nietrwali.  
 

[Leszczym]

@Florian Konrad Znowu, kolejny raz, świetne. Jakoś akurat we mnie trafiają Twoje teksty!!

[Florian Konrad]

@Dagmara Gądek Dziękuję za tak rozbudowaną interpretację. @Leszczym Dziękuję, cieszy mnie to!