Snorkeling

[Florian Konrad]

to nieprawda, że jedynie w tych wodach może 
istnieć ożywione, wyłącznie tu koralik albo drobna 
moneta chwilę po wrzuceniu zaczyna 
wypuszczać listki, łodyżki.

 

ale racja: tylko tutaj kiełkuje się na ostro, 
pierwotnie martwa materia nabiera komórek, arterii, 
czegoś na kształt serduszka. 

 

zanurz się. ostrożnie, ale bez niepotrzebnego strachu.
i... lip sync! śpiewaj z rozlegającym się bezgłosem,
powtarzaj ciszę, która sama ujmuje się w zwrotki!

 

patrz na cudowności wokoło, wódź wzrokiem po
chropowatościach, krzaczastych strukturach Bajkostanu.
gap się, kompletnie oniemiała, przez plastik. niech
nastąpi istne gnicie online: po nerwach, przez mózg,
poleci w świat transmisja z wilgocin, z rozpadania się!

 

myśl intensywnie o tym, co widzisz, a powierzchniowcy,
coraz bardziej zachwyceni, niech odławiają
ujętą w kolory poetykę rujnowania się, tworzenia
kruchych form, tę niemą piosenkę o ulotności.

 

i nie martw się, że ci tam, na górze, 
prędzej czy później podłapią, nasiąkną, 
staną się uzależnieni od tego, co transmitujesz. 
że sami będą tak brzydko-uroczo nietrwali.  
 

[Dagmara Gądek]

Świetnie napisane, choć ilość czasowników przebiła rubryki słownikowe ;)), 

Pierwsza połowa wiersza jest doskonale uniwersalna, z odniesieniem do każdego niemal rodzaju sztuki. Druga cześć, zawęziła sens do sztuki poetyckiej i „ ekranowych” znajomości; cóż, tutaj świat online też obowiązują „ zasady rynkowe” - popyt i podaż; panie znajdą swoich tulipanów; a podnietliwi staruszkowie ( i mówię o patojednostkach a bez generalizowania i ujmy dla starszych osób) - ci, znajdą damski rezonans, który zadba o „ słodkie sny”;))

Nie wiem, czy stoczenie wiersza w moralizę- przysłużyło mu się … mam obawy; bo z moralizowaniem jest jak ze zdziwieniem samą ludzką naturą - w pewnym wieku, nie uchodzi, bo wszyscy wiemy, jak się sprawy „toczą”; słabości zataczają szeroki krąg; seks, zawiść, kłamstwo - to nic nowego.

 

Cieszę się, że jednak temat plagiatu  i „ inspiracji” wynikłej z zaistnienia tych lub innych „ zdarzeń” z pogranicza strof i ekranu - został tutaj poruszony.
Tak, zjadają nas mikroby, dreptają za naszymi wersami krok, w krok i wiem co mówię, bo sama mam taką wolno kroczącą za sobą  „ kalkę”  ;))

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdr.

 

 

P.S. … ale żeby nie utracić całkiem wiary w ludzi, to oprócz wspominania jednostkowych patologii i słabości warto dodać, że wiele osób, przed ekran sprowadza samotność, pustka życiowa, może fizyczne kalectwo, niedołęstwo, niepozwalające na zawieranie znajomości w realu; słowem singli / seniorki, seniorów - pcha skądinąd ludzka potrzeba miłości i o tym też mógłby być tekst, gdyby był mniej „ jednokierunkowy” w drugiej cząstce…

 

pozdr.

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 7 Sierpnia przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Florian Konrad Znowu, kolejny raz, świetne. Jakoś akurat we mnie trafiają Twoje teksty!!

[Florian Konrad]

@Dagmara Gądek Dziękuję za tak rozbudowaną interpretację. @Leszczym Dziękuję, cieszy mnie to!