Krok w błękicie

[UtratabezStraty]

Latem 2025

rozmarzona dziewczyna

w błękitnej sukience

z włosami splecionymi w warkocz...

kopnęła

więziennym drewniakiem

strażnika.

"Przepraszam"

powiedziała

i uśmiechnęła się...

[Hiala]

@UtratabezStraty ciekawe widoki na przyszłość. Pozdrawiam z uśmiechem 

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Hiala]

@UtratabezStraty ciekawe- miały być w cudzysłowie, ale cudzysłów uciekł gdzieś w przyszłość. Pozdrawiam serdecznie 

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Hiala]

@UtratabezStraty cudzysłów miał dać sygnał że po tym co zrobiła używając więziennego drewniaka jej przyszłość nie zapowiada się za dobrze-pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Hiala]

@UtratabezStraty tego nie wie nikt

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Bożena De-Tre]

@UtratabezStraty Czasami tak bywa” drogowskazy złamane” …a tu ktoś ? Komuś? ( duży: Mały) wierszem opowiada …słowem malowanym.Warkocze to rzadkość dzisiaj ale „ kto nie pali pamiątek i wspomnien nie porzuca-:)Zaczepny ten chodak! Boli!Krótka poetycka nostalgia ale daje nadzieję…na więcej-:)

@Bożena De-Tre Wykształcenie humanistyczne nabędziesz…wrażliwości nie kupisz…dobrego dziewczynie-:)

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Domysły Monika]

@UtratabezStraty tu ma niebieską sukienkę... Ale zdecydowanie drewniak 

Gra główną rolę 

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Domysły Monika]

@UtratabezStraty i wszystko byłoby ok gdyby nie to lato....

roku - który nadejdzie . Tam będzie rozmarzona  niebieska sukienka...

[UtratabezStraty]

@Domysły Monika , więc zrozumiałaś, że ja to wydarzenie wysuwam w przyszłość... . To może być n.p. wyobraźnia... . No nie?

[Domysły Monika]

@UtratabezStraty może być wyobraźnia ....a może chęć wyjścia...

Człowiek ten co się wita ...

Człowiek który jest we mnie ..

Trudno bardzo czasem wyjść sobie na przeciw zdjąć drewniak, szary drelich.. ubrać błękit sukienkę i rozpuścić włosy 

Tu jest chęć dania komuś szansy ...

 

 

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

[UtratabezStraty]

@Hiala @Monia @Domysły Monika @malwinawina @Leszczym, ponieważ zauważyłem, że jest tutaj taki zwyczaj, że autor dziękuje za polubienia swojego wiersza, to i ja wam dziękuję. I, jak już zapowiadałem, mam zamiar napisać własną interpretację tego mojego wiersza. Ponieważ spotkałem się tu na portalu z taką opinią, że interpretacja wiersza przez autora może zagrażać intuicji czytelniczej, to proponuję, żeby ci, którzy tak myślą tej interpretacji po prostu nie czytali. Ja ze swej strony uważam, że autor wiersza powinien być także uczestnikiem dyskusji o swoim wierszu, chociażby dlatego, że dla samego autora znaczenie jego poezji nie musi być wcale jasne, autor także może po upublicznieniu swojego utworu go niejako "odkrywać". Autor może także mieć świadomość, że jego autorska interpretacja własnego utworu wcale nie musi być jedyna i autorytatywna... .

Edytowane 24 Grudnia 2024 przez UtratabezStraty (wyświetl historię edycji)

[UtratabezStraty]

@Hiala @Monia @Domysły Monika @malwinawina @Leszczym @MIROSŁAW C., dziękuję jeszcze raz wszystkim za polubienie mojego powyższego wiersza. Poniżej napiszę jego interpretację mojego autorstwa. Jak ktoś się obawia, że zaszkodzi to jego intuicji czytelniczej, to niech po prostu nie czyta dalej.

******************************************************************************************************************Otóż ja dostrzegłem w tym moim własnym wierszu, sporo czasu po jego napisaniu, alegorię kary więzienia. Alegoria to personifikacja i idealizacja jednocześnie. Oczywiście komuś się może to wydawać absurdalne, żeby idealizować karę więzienia. Jeżeli jednak akceptujemy jakąś instytucję w naszym porządku społecznym, to musimy mieć jakiś jej ideał przed oczyma. Inaczej grozi nam, że ta instytucja zejdzie na psy. A w moich oczach wyidealizowane więzienie to...klasztor. Otóż na początku przedstawione jest to, co w człowieku dobre: lato, rozmarzona dziewczyna, błękitna sukienka (chociaż akurat błękitna sukienka może się kojarzyć z ubiorem więziennym), włosy splecione w warkocz. Dopiero po wielokropku pojawia się wątek ściśle więzienny: więzienny drewniak, strażnik. Ta kolejność niejako podkreśla, żeby widzieć w człowieku najpierw to, co dobre, a dopiero na drugim miejscu, to co związane z karą. Więzienny drewniak symbolizuje tutaj ciężkość, zarówno winy i kary, chociaż jest to, według mnie symbolika stosunkowo łagodna i nienachalna. Drewniak symbolizuje to, co niejako przybija do ziemi oraz pewną siermiężność i ascezę związaną z karą więzienia. Jeżeli zaś chodzi zaś o ten kopniak, który dziewczyna daje strażnikowi, to można go uważać za czyn nieumyślny, ale można też podejrzewać, że ta dziewczyna-więźniarka tym kopniakiem (zapewne niezbyt mocnym) wykonuje pewien gest niejako wychowawczy wobec strażnika-mężczyzny. No bo skoro jest alegorią kary więzienia, to stara się wychowywać służbę więzienną. Tego kopniaka jednak zaraz równoważy słowem "przepraszam" i uśmiechem, okazując w ten sposób pokorę, która jest cechą pożądaną u resocjalizującej się winowajczyni.

[Sylwester_Lasota]

Intrygujące i dość nietypowe są Twoje teksty, ale cykl o (chyba) więźniarce rokuje nadzieje na przyszłość, moim zdaniem.

 

Pozdrawiam

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.