Warszawa '44. Oczarowanie

[befana_di_campi]

Tak jakoś tu cicho -
- - - - - - - - - - - - - -
w zasięgu spojrzenia
z tęsknotą szypru
i wypełzającą jesienią
z barw nieokreślonych

nie wiedzą nic wiewiórki
o hekatombie Woli
jeszcze im krowy nie ryczą
ani nie gwiżdżą VIS-y

do czasu do momentu
kiedy wśród pelargonii
krzyże podniebnie urosną
niczym na tyczkach fasole

Zielono tu jakoś dziwnie
w ogrodzie zaczarowanym -
właśnie Pan Karol Stromenger
gra u siebie Mozarta

31.07.2020

[andrew]

@befana_di_campi

Pięknie,

ciekawe Twoje patrzenie... 

... 

jak feniks
z popiołów powstała
dawne gruzy
domami porosły
dziś cieszą życiem
dając radość swoim
i przechodniom

jest wielka piękna i mądra
DUMNE MIASTO

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego wieczoru 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Właśnie my jesteśmy z Woli, choć nie ze wsi Wola tej za okopami, tylko z tej części warszawskiej która nazywała się cyrkułem wolskim w dziewiętnastym wieku, a potocznie Wolą, choć na mapach nią nie była.  Wcześniej były inne nazwy lub numery, ale mniejsza.

O tyle to ważne, że rzeź nas ominęła. Ona zatrzymała się na Karolkowej, czyli za dawnymi okopami.