Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

kocham kwiaty

iwonaroma
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

iwonaroma

iwonaroma

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Kot ;) zapach trzymają blisko nosa, w kolor ubierają się dla oczu, ale cisza... cisza ogarnia w całości (modelki chyba tego nie potrafią;))

Dzięki i również pozdrawiam:)

 

 

 

@Rafael Marius :) oszałamiający...

Dzięki 

 

 

 

 

@Monia @Hiala @befana_di_campi

Podziękowania:)

 

 

 

Edytowane przez iwonaroma (wyświetl historię edycji)
1
dgghj

dgghj

Opublikowano
Opublikowano

@iwonaroma

Tak, nie chciałem żeby to zabrzmiało jak zaprzeczanie Twojemu textowi, w którym zresztą cisza nie jest dosłowną ciszą, ale ciszą czystego bycia jak to rozumiem. Cichociemni i cichopiękni, ha ha. 

Modelki nie wiem, raczej nie uczą się od kwiatów ;)

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Konrad Koper
      Teatrzyk

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      1) - Łaskawy, zasłużony, zasłużony… dobry, dobry, dobry… - bry, bry… ( Zasypia znużony)                          2) Łaskawy, szczery, szczodry… i niedobry. Frajer ! Święty – przez lucyfera zaklęty. Taki diabli bajer…          
    • Wochen
      Granica

      Przez Wochen · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję @Wochen
    • Simon Tracy
      Będę spał wiecznie

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Lawina skalna  schodzi w mgielną,  skąpaną w jesiennych barwach, głęboką dolinę.  Kamyki, skały, całe góry, wolno, powoli brną ku mnie z każdym rokiem szybciej.  Nie przyjdą jednak dusze tych,  których zabrały, zdradliwe pod śniegiem i lodem ukryte rozpadliny.  Dusze spadających przez horyzont śmierci. Tafli, nieprzejrzystych, czarnych przepaści.    Teraz za oknem, jedynie spadają,  zaschnięte już liście. Szlaki rozmył w kałuże mętne,  płacz deszczu rzęsisty.  Cicho jak na cmentarzu.  I tylko skomlą cicho, żałosną pieśń. Zamknięte w kojcach, pasterskie psy.  Dziś rocznica.  Gdy zgasłaś, złożona niemocą choroby  w mych kochających ramionach.   Teraz chcę jedynie  patrzeć przez okno na Twój grób. Zasypany barwnym listowiem. Ze świecą wetkniętą w róg nagrobnej tablicy. Będę patrzył aż skruszeje do cna. Jak ten dom nasz rodzinny  o którym tylko śmierć pamięta  a Bóg widać zapomniał. Zapadnie się we mnie dusza przeklęta  do wymiaru osobliwości. A pająki uplotą mi z kurzu i pajęczyn  długie, siwe włosy. Nie szukam już życia w biegu  jednej z głośnych, pełnej radości  i zabaw metropolii. Kiedy mnie woła,  krzyży drewnianych jęk.  Ustawionych na ziemnych mogiłach.   Opadnę jako dym ze świec,  na wilgne od przymrozku przedświtu,  ściany marmurowych grobowców. Zasnę na wieki jak inni.  Ukołysany ciszą,  pozostawionej na uboczu,  zabytkowej nekropolii.  
    • Moondog
      Merol

      Przez Moondog · Opublikowano

      @Leszczym "Minimalne wymagania mam jak stary merol Disel śmiga na oleju ale motor trzyma tempo" podobno też z życia wźęte :) 
    • violetta
      Karmelowa Pani

      Przez violetta · Opublikowano

      Fajne obrazowanie.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...