Cisza

[Igor Wasiński]

Pijani od nudy, wpatrzeni w podłogę,
Od ciszy mamy ciężkie głowy.
Nie możemy ich unieść,
By spojrzeć sobie w oczy.

Nie rozmawiamy, bo wszystko zagłusza
Niemy gwar.
Zawstydzeni ciszą, wychylamy
Kolejny kufel, licząc na rozmowę.

[Łukasz Jasiński]

Do kosza

 

Łukasz Jasiński 

[Igor Wasiński]

@Łukasz Jasiński Dlaczego?

 

[hania kluseczka]

ja tam na nic nie liczę, tylko rozmawiam, albo prowokuję

do rozmowy, aczkolwiek, co raz mniej mi się chce, bo dochodzę do wniosku, że ludzie w większości, są zjebani :P

fajny masz awatar z moim ulubionym, czarnym kotem:)

[Igor Wasiński]

@hania kluseczka Ten wiersz jest o chwilach, w których odczuwa się taki marazm, że ciężko cokolwiek powiedzieć, ale mimo to chce się przełamać tę niezręczną ciszę. A co do awatara, dziękuję, to mój ukochany kotek. :)

[corival]

@Igor Wasiński No właśnie, wyczuwam tu jakąś niezreczną ciszę. Taką, kiedy w głowie jest natłok myśli, ale jakoś trudno jest je wypowiedzieć.

Pozdrawiam :)

[Igor Wasiński]

@corival Cieszę się, taki właśnie był zamiar. Pozdrawiam.

Wspomnę jeszcze, że ten wiersz wyglądał trochę inaczej, ale zmieniłem go po Twoich sugestiach i teraz jestem bardziej zadowolony z tej wersji :)@corival

[FaLcorN]

@Igor Wasiński

Może moja próba? będzie dla Ciebie

podpowiedzią

 

***

Znużeni, w podłogę czy sufit wpatrzeni.
Bezmiarem ciszy ciężkie głowy mamy...
Jak je unieść? By spojrzeć sobie w oczy.

Nie rozmawiamy...
Pustka dni nas zagłusza...
Niemoc w nas?
Zawstydzeni ciszą, opróżniamy...
Kufle, karafki, butelki...
W głębi licząc na rozmowę.
Szukając człowieka
albo siebie

zatapiamy


pozdrawiam :-)

[Igor Wasiński]

@FaLcorN Dziękuję za pomoc. Jednak nie wydaje mi się, że to pasuje do stylu, który zamierzam osiągnąć. Staram się, aby moje wiersze były jak najbardziej proste i bliskie codzienności. Jeśli miałbym powiedzieć, czyj styl jest mi najbliższy, to postawiłbym na poezję Andrzeja Bursy albo Rafała Wojaczka. Ta wersja jest ładna i podoba mi się, aczkolwiek nie jest to mój język. Tak czy siak, jestem wdzięczny za Pańską poradę. Pozdrawiam.

[FaLcorN]

@Igor Wasiński

Poezja jest drogowskazem do samego siebie. Trochę już wiesz, ale sporo się dowiesz. Powodzenia!

[sisy89]

Brzmi lepiej od poprzedniej wersji, której nie zdążyłam skomentować ;) Małymi kroczkami do przodu :)

Pozdrawiam serdecznie.

[Igor Wasiński]

@sisy89 Dziękuje. Również pozdrawiam.

[hania kluseczka]

@Igor Wasiński z niezręczną ciszą, miałam/ mam do czynienia tylko w sytuacjach zawodowych, ale wtedy mus, to mus, zwłaszcza kiedy za niego płacą (nie jestem materialistką:)

 

pomiędzy ludźmi bliskimi sobie, także czasami zapada cisza, ale nie wydaje mi się, aby była ona niezręczna, przynajmniej ja nie mam takiego odczucia :)

 

[Igor Wasiński]

@hania kluseczkaWydaje mi się, że to zależy od osoby. Mimo wszystko uważam, że cisza nie powinna wydawać się niezręczna. Ten dyskomfort pewnie wynika z pewnych podświadomych mechanizmów, które pojawiają się przez jakieś społeczne oczekiwania.

[Łukasz Jasiński]

@Igor Wasiński

 

Bo to nie jest wiersz jak wiele tutejszych tekstów, które są wrzucane jak z robotniczego automatu - bezpośrednio, nieprzemyślane i chaotycznie, moja propozycja:

 

"Pijani nudą, puste oczy wbite

w głębinę rajskiego piekła - sumienia

nie możemy już unieść,

 

unikamy spojrzeń, milczymy

jak cmentarne groby - zagłuszany 

życie - mordujemy,

 

pozostanie kałuża rozlanego

wstydu i po raz kolejny upadamy -

osamotnieni..."

 

Wiersze muszą posiadać środki retoryczne i empatię - trafiać w sedno, wywoływać u czytelników łzy, śmiech, refleksję i pamięć, wiersze to nie podawanie kolejnego kufla piwa, tylko: podawanie serca czytelnikom, oczywiście: to tylko i wyłącznie moja propozycja i nic więcej.

 

Łukasz Jasiński 

[Igor Wasiński]

@Łukasz JasińskiRozumiem istotę tego, co chciał pan przekazać, ale jak już wspomniałem w poprzedniej wiadomości, staram się pisać jak najoszczędniej i jak najprościej. Zauważyłem na tym forum, że moje wiersze różnią się dość znacząco, ale są przykłady poetów, którzy pisali w bardziej prostym i potocznym stylu. Nie twierdzę, że moim zdaniem jest to lepsze, po prostu tak czuję, dlatego tak piszę. Uważam, że to kwestia preferencji, każdy powinien pisać tak, jak uważa i tak, jak czuje. Nie chcę się na siłę wpasowywać w żadne ramy. Mimo że mój tekst nie jest szczególnie rozbudowany, chciałem w nim zawrzeć swoje emocje. Mam nadzieję, że taka oszczędność środków pozwoli czytelnikom na ich własne interpretacje. Jestem wdzięczny za każdą radę, którą otrzymuję, bo pomagają mi tworzyć wiersze, które brzmią tak, jak chcę. Jestem początkujący, więc na pewno mogłem przeoczyć pewne rozwiązania, ale jednocześnie chcę pisać po prostu po swojemu. Pańska wersja jest ładna, ale nie oddaje tych emocji, które chciałem przekazać. Mimo wszystko, dziękuję za radę.

[Łukasz Jasiński]

@Igor Wasiński

 

Proszę bardzo, a emocje to miecz obusieczny - miłość i nienawiść, dobro i zło i wzloty i upadki - emocjami jest bardzo łatwo manipulować, preferuję empatię - głębsze uczucia, coś panu powiem: czytając pana - w wyobraźni mam mroczny obraz, chrapliwy głos, wewnętrzną pustkę - jakby pan siedział gdzieś w zamknięciu, dziękuję za rozmowę i jasnych snów.

 

Łukasz Jasiński 

[Igor Wasiński]

@Łukasz Jasiński Trafił Pan w sedno. Wydaje mi się, że mam dużo empatii, ale również odczuwam pustkę, jakby brakowało mi tej miłości dla samego siebie. Również dziękuję. Pozdrawiam.