Obserwacje

[corival]

Wędrują po niebie niepojęte światła,

zdobią ścieżynki bóstw. Doglądają życia.

Pęcznieją pąki drzew i cieplejszy powiew,

czas obudzić ziemię, by ziarno przyjęła.

 

Płonie niebny ogień, nagle jednak gaśnie,

strach w sercu kiełkuje... Czy powróci jeszcze?

Zamglone umysły: Chi i Cho niedbali,

powszechna panika. Odebrali karę.

 

Ra zachodzi śmiercią, odradza zaś rano

w złocistej łodzi pokonuje przestrzeń.

Życie świętych zwierząt tam, na firmamencie

gdzie bogowie tłumnie przemierzają szlaki.

 

Z oka Izydy łza spada do rzeki,

znowu żyzne wody nawadniają pola.

Na dachach świątynnych liczne oczy śledzą,

gdzie idą planety, Księżyc oraz Słońce.

 

Lśni wiecznie na niebie potęga Apolla,

Żeglarze myślami odpędzają chmury,

a gwiazda polarna wskazuje kierunek

ku bezpiecznym portom na stabilnej ziemi.

 

I dzisiaj patrzymy, niby oczywiste,

mądrość Babilonu - podzielić horyzont,

trzysta sześćdziesiąt pięć dni ma rok egipski,

myśl pitagorejska toczy Ziemię kulą.

 

Człowiek się obraca na garncarskim kole,

by objąć spojrzeniem burzowe chmurzyska,

zauważyć wiosnę i zdążyć przed zimą.

Wciąż Matkę Naturę czujnie obserwuje.

Edytowane 12 Lipca 2024 przez corival (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

@corival Ciekawie :)

[Amber]

@corival Wiersz zachęca do analizy naszej egzystencji, jest w nim coś z filozofii młyńskiego koła. Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.............. te trzy... naj... dla mnie, ale to nie znaczy, że to, co wyżej niepotrzebne... :)

'Podpinam się' do słów Amber, pozwolisz chyba.

Pozdrawiam.

[Jacek_Suchowicz]

wędrują po niebie 

czy kierują bytem

baśniowi bogowie

z różnych świata stron

 

czasem wykazują

siły niespożyte

w klechdach legendach

aż do dzisiaj tkwią

 

jedynie chrześcijaństwo 

z Chrystusem na czele

przetrwało do dzisiaj

pośród ludzkich serc

 

tępione przez wieki

siłą niespożytą 

po każdej opresji

 w większej mocy jest

[corival]

@befana_di_campi Cieszy mnie, że znalazłaś tu coś dla siebie. Pozdrawiam :)

 

@Amber W zasadzie masz rację. Można tak to nazwać.

Cieszy mnie, że zajrzałaś. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Oczywiście, że pozwolę. Młyńskie Koło... tak po prawdzie przecież, czy to paleolit, czy współczesność, człowiek wobec natury jest drobinką. Żeby przetrwać musi ją wnikliwie obserwować... 

Miło mi, że zajrzałaś. Pozdrawiam :)

@Jacek_Suchowicz Słusznie prawisz. Aczkolwiek chrześcijanie, czy nie, wciąż musimy obserwować naturę, podstawę naszej egzystencji. Żeby nas nie zaskoczyła jakimś efektownym saltem.

Cieszy mnie, że poświęciłeś chwilę na ten tekst.

Pozdrawiam :)

[Dagmara Gądek]

Wędrują po niebie

i kierują bytem.

Pąki są na drzewach,

czas na polu pracę

 

I strachem przejmuje,

kiedy tarcza zniknie,

Chi i Cho niedbali,

odebrali karę.
 

 

Pomimo ważnych tropów kulturowych - poza bardzo ciekawą puentą - tekst  nie  przemówił, bo wybrzmiewa nieudolnie…

 

Pierwsze dwie strofy, wprowadzają zamęt  - są niegramatyczne i tak:

 

wędrują po niebie

i kierują bytem
pąki są na drzewach 

czas na polu   ( i  tutaj nagle - pracę?) 

 

poza tym - czy czas jest tylko na polu ???

jest on wszędzie - więc jest to niezrozumiały truizm ;)

 

 

Druga zwrotka jest niestety fatalna :

 

dopiero byli jacyś „ oni” , wędrujący - teraz nagle wyskakuje  fraza : i strachem przejmuje - kogo przejmuje ? 
Skoro wędrowali po niebie to jaka tarcza zniknie ?? Tarcza nieba ?

 

i kolejne niemal jak z kapelusza : Chi i Cho nie dbali - wskoczyłaś nagle do czasu przeszłego; wyskoczyli nowi PL - e  niezwiązani z wcześniejszym opisem, frazy są proste, mało poetyckie i bez związku logicznego .

 

poprawna i nawet ciekawa jest strofa o Izydzie o następna o żeglarzami, natomiast przedostatnia - znów nieudolna bo niegramatyczna,

 

ciekawa puenta.

Tekst ma potencjał zawartych odniesień - ale wykonanie zupełnie rozczarowało… 

 

pozdrówki 

Edytowane 11 Lipca 2024 przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[corival]

@Dagmara Gądek 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oczywiście tekst ma prawo Ci się nie podobać, jak wiesz wciąż się uczę w kwestiach poetyckich, jednak...

Zamętu nie wprowadzają pod warunkiem, że rozpozna się kierunki wędrowania… W tekście zostały zasygnalizowane czytelnie… oczywiście dla kogo czytelnie, dla tego czytelnie, dlatego pozwolę sobie krótko przeanalizować treść dla lepszego zrozumienia.

Zaczynam od paleolitu, kiedy ludzie obserwując niebo i wędrujące po nim nieznane im, tajemnicze zjawiska (czytaj Słońce, k=Księżyc, gwiazdy.) i to co dzieje się wokół nich, powoli zaczęli odkrywać, że ciała niebieskie wpływają na życie natury i ich samych. Później przechodzę do pierwszych rolników, którym zmiany w przyrodzie mówiły kiedy rozpocząć i jaką pracę w polu.

Gdyby to była proza, ostatni wers brzmiałby: nadszedł czas, by zacząć prace polowe. Wykarczować krzewy, spulchnić ziemię, a później wysiać ziarno.

 

W drugiej zwrotce z ciał niebieskich zajmujemy się tylko Słońcem. Przez tysiąclecia przejmowało ludzi strachem zaćmienie tej gwiazdy. W źródłach chińskich jest informacja, że dwaj uczeni zajmujący się obserwacją nieba dla jakiegoś tam cesarza, upili się i nie przekazali w porę do publicznej wiadomości informacji o zaćmieniu, które w rezultacie wywołało w kraju chaos i panikę. Gniew cesarza objawił się dla nich dotkliwą karą. Podobnie było w innych rejonach świata.

 

Trzecia i czwarta strofa pewnie była bardziej czytelna, ponieważ dotyczyły obie starożytnego Egiptu. Wciąż zajmujemy się tu najjaśniejszą gwiazdą, czyli słońcem, personifikacją boga Ra. Jest to jedynie przykład, ponieważ w Egipcie na niebie widziano mnóstwo bóstw i związanych z nimi zwierząt. Tak było w różnych kulturach na całym świecie i wcześniej i dużo później.

Okiem Izydy Egipcjanie określali Syriusza, którego odpowiednie ustawienie wg. Nich powodowało wylew Nilu.

 

Kolejna strofa dotyczy starożytnej Grecji i tamtejszym żeglarzom, którzy korzystali (na bezchmurnym, albo mało chmurnym niebie) z naturalnego kompasu jakim dla nich była Mała Niedźwiedzica (dla Greków Kynosura), a raczej jej ostatnia gwiazda – czyli Polaris, czyli Gwiazda Polarna.

I w kolejnej strofie docieramy do współczesności, gdzie poznaliśmy już rozmaite zasady kierujące zjawiskami niebieskimi, więc to na co w górze patrzymy jest oczywiste, ale przy wielu pracach astronomowie wciąż korzystają z mądrości starożytnych, często jedynie szlifując ich teorie. Na przykład przyjmujemy, że horyzont ma 360 stopni, a przecież podziału tego dokonali Babilończycy.

 

Ostatnia zaś strofa nawiązuje do pierwszej. Niby mamy rozwiniętą kulturę, technikę, naukę itd., ale wciąż obserwujemy zjawiska naturalne, które w pewien sposób wpływają na nasz byt, a nawet kierują naszym życiem. Czyli w ogólnym zarysie, kompleksowo patrząc na dzieje człowieka, niewiele się zmieniło.

 

Takie zapętlenie skłoniło Amber i Natę do określenia całej treści mianem młyńskiego koła z czym się zgadzam.

Przykro mi, że wiersz Cię rozczarował, ale bez wątpienia wolno Ci tak uważać.

Pozdrawiam :)

 

W świetle

[Dagmara Gądek]

Corrival, miła, bardzo dziękuję za tak wyczerpującą odpowiedź, na swój sposób czuję się niezręcznie , że poświęciłaś na nią tyyyle czasu , z pięknych lipcowych godzin

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

w ostatnich miesiącach przeczytałam dwie książki o egipskich kultach, jedna czyniła daleko idące interkulturowe paralele; nie dalej jak wczoraj / dziś w podróży też mam tę pozycję przy sobie - ( czytam o analogiach m. Palladą a Izydą), słowem temat nie jest mi obcy, choć sama astronomia nie zajmuje mnie zupełnie…

Jedyne, do czego się odniosłam, to do ledwie zasygnalizowanego za każdym razem tematu; nie - rozwiniętego, a jeszcze bardziej do jego ( mówiąc kolokwialnie ) szaty literackiej, to mnie najbardziej uwierało, bo jest mało zgrabna, wybacz.

Każdy się uczy, każdy MĄDRY  się uczy, ale  ponieważ wykazujesz się osobistą klasą, nie przejawiasz prostackiej alergii na krytykę ( ( jak chociażby pewna specjalistka od opowieści Złomka ),

 

gratuluję szczerze podejścia i b.serdecznie pozdrawiam - ze wspólnej drogi ku lepszej sztuce ( brawo za erudycję)

 

Daga 

Edytowane 11 Lipca 2024 przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[corival]

@Dagmara Gądek  Piękne lipcowe godziny póki co spędzam w pracy, więc niewiele ich straciłam...

Prawdę mówiąc zastanawiałam się nad tym, czy jeszcze nie poszerzać treści, ale w pierwotnej wersji wiersz mi się tak rozrósł, że chyba byłby nie do ugryzienia. Skompresowałam go więc. Może za bardzo ;)

Dziękuję za intrygujące uwagi.

Pozdrawiam ponownie :)

[corival]

@Dagmara Gądek Pójdę na kompromis, ale równocześnie, ponieważ mnie ciut poszturchałaś i wjechałaś na ambicję, jutro podrzucę zmodyfikowany tekst.

Ciekawa jestem, czy bardziej udany. Chętnie się dowiem.

Pozdrawiam po raz trzeci :)

[Dagmara Gądek]

@corival …z wieeeeelką chęcią przeczytam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

i … nie stresuj się proszę kompletnie - powodzenia ;)))), cieplutko

[poezja.tanczy]

@corival

Bo co koło, tak zawraca

Garncarz mówi, taka praca

 

Świetne wplecenia ze starożytnego Egiptu

Mój konik

Tekst na cztery plusy :)

 

Pozdrawiam miło,

M.

[corival]

@poezja.tanczy Bardzo dziękuję za docenienie moich wysiłków i pozdrawiam :)

[corival]

@Dagmara Gądek Proszę bardzo... Zgodnie z obietnicą wygładziłam i podrasowałam tekst. Pozdrawiam :)

[corival]

Gdyby kogoś interesowało, to zmieniłam trochę tekst i ciekawa jestem, czy wyszło mu to na lepsze. Pozdrawiam :)

[Dagmara Gądek]

…choć jestem zwolenniczką esencji w pisaniu - to Tobie tego nie wolno sugerować. Dlaczego ? Bo masz naturalny dar pisania w roztańczony, uduchowiony sposób L co jest zupełnie niepodrabialnie i szlachetne; to coś, czego nie powinno się  zmiażdżyć analizą.

Tekst zdecydowanie  zyskał, roześmiał się i roztańczył; zaprosił nas do klimatów, których niejeden z nas, sam nie ująłby w słowa…

Przekrój kulturowy przez tak szerokie spectrum różnych zjawisk, jest trudny do wyrażenia - a podjęłaś się tego ze swadą.

 

Piszesz naturalną wrażliwością i to potrafi zauroczyć; szpecą jednak inwersje, powtarzam się - ale zdecydowanie bym ich unikała, bo plasują Twoją poezję w rejonach pisania archaicznego, a ona zdecydowanie na to nie zasługuje,(jest też nadmiar czasowników),  lepiej iść do przodu, szukać prostoty zdań - przy jednoczesnym subtelnym postrzeganiu obrazów.

 

 

pozdrówki miłe

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 12 Lipca 2024 przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

Bądź sobą, Autorko! Pisz po swojemu i nie przejmuj się przegadanymi wskazówkami, które prócz wodolejstwa do niczego nie prowadzą. Oraz weź jeszcze pod uwagę to, że tak inkryminowane "inwersje" to echo krytykanctwa tzw. krytyczno literackich dziadersów sprzed lat dwudziestu z ich osławionymi inwersjami, czasownikazmi, dopełniaczówkami etc.

Przedtem z nimi wojowałam, wcześniej pokornie tłumacząc się z tego lub tamtego. Później sobie odpuściłam, a jak ktoś mi teraz zanadto nadaje, to wirtualną miotłą zaganiam delikwenctwo do kąta. Gdzie mieszkają różne, nienawidzące kotów, gryzonie.

Wiersz fajny. Może po upływie pewnego czasu wymaga jeszcze wygładzenia, ale to naturalna - w trakcie pisania - kolej rzeczy.

Serdecznie :)

[corival]

@Dagmara Gądek Bardzo dziękuję za tak pozytywne podsumowanie wprowadzonych poprawek. Wnioskuję, że wyszło to wierszowi na dobre. 

A inwersje wychodzą mi naturalnie... tak sobie myślę, że po prostu mam taki sposób myślenia, stąd się biorą. Swoją drogą, lubię je, choć walczę z przesadą...

Pozdrawiam :)

@befana_di_campi Bardzo dziękuję za docenienie moich wysiłków. Wciąż mnie dziwi, że potrafię z siebie wykrzesać jakikolwiek wiersz.

Jednak mimo wszystko najpewniej czuję się w prozie. I naukowej, i popularnonaukowej, a może i innej.

Pozdrawiam :)

[dgghj]

@corival

Oj, początek z bóstwami już mnie ujął, ale wrócę później na cały. A przy okazji: masz cudny awatarek, z czasów gdy umiano malować zamiast gadać o tajemnym znaczeniu tego, co jak powiedział Kiepski "to co on namalował ręką to ja bym se lepiej namalował nogą" :D