Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Codziennie idzie Jutrzence naprzeciw,

pozdrawia Panią. Przy porannej rosie

czujnie podziwia narodziny gwiazdy

płonącej życiem, świat rozjaśniającej.

 

Zawsze stateczna, ostrożnie krok stawia

jak baletnica, sunie wąskim tropem.

Ze smutnym skutkiem mija nieostrożnych,

memento mori jej cień poszeptuje.

 

Uczy dyskrecji elegancka dama,

mistrzyni ciszy i niezależności.

Jednak pamięta... pióra przechowują

dzieje wszechświata od jego początku.

Opublikowano

@Dagmara Gądek Tak faktycznie może być, jeśli treść odniesiemy do ludzi. Tymczasem nie o człowieka tu chodzi ;) Niemniej dziękuję, że zajrzałaś i wyraziłaś swoje zdanie. Swoją drogą ciekawa byłam, czy ktoś wpadnie na to o czym piszę... metaforycznie...

Pozdrawiam :)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... teraz to i ja sprawdziłam i.. cóż... idę kupić dodatkowe okulary... :)

 

... o czapli siwej, w rzeczy samej.. pasuje jak ulał i.. widzisz, jak to człek zbacza na inne ścieżynki, które mu się w głowie układają. Mgły, bardzo mi pasowały.. nawet te.. "pióra" z mgieł utkane.. miałam okazję o świcie oglądać.

 

Przepraszam za gapiostwo.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Nata_Kruk  Każdy błądzi myślą w swoje strony... moje bywa, że migrują w zupełnie inne ;)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Słusznie, jak najbardziej. Piękny to widok.

Rzadko Ci się zdarza, ale tak mnie zaskoczyłaś, że zwątpiłam w swoją pamięć i pognałam w te pędy sprawdzać, czy się nie pomyliłam w piśmie, bo w głowie na pewno nie.

Oj tam od razu gapiostwo...

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Widzę, że trafił poeta na poetkę. Super! Pozdrawiam!
    • Gar słów zostawiam na stole. i wszyscy częstują się sami, zaś czar na ustach już poległ spadając pięknymi zdaniami.   Nad garnkiem usiadł poeta i myśl mu się jedna zaparła. Spytał, choć pewno to nietakt: czy zjadła czy może ze żarła? Jadła zapewne powoli smakując wyrazik jak kęsik pijąc alkohol miast coli, by smaczków znaleźć najwięcej. Ze żarła – boi  się przyznać, bo brzuszek rozbolał od rana. Dawkuje sobie natychmiast kropelki – lecz nie Waleriana.   A ja też chciałbym usłyszeć: Czy gar ów choć trochę zatrzymał? Bo słów to jeszcze mam michę, czy uśmiech zmieniła się mina?
    • te wspaniałe dwutorowe myśli   owocują w sierpniu sady ale w nas nadzieja cicha  człowiek przez rok cały zbiera owoc pracy swego życia   także wszyscy ku jesieni wciąż zmierzamy poprzez lata może uda się coś zmienić coś naprawić coś załatać   lecz świat w kontrze do nas stoi pragnąc stale coś narzucać róbmy swoje mili moi no bo reszta tylko ... upał :)))
    • @Leszczym  wiesz dlaczego napisałam, że nie wiem czy jesteś Hiobem-  i tu nie chodzi o wygadanie, rozmowność. Hiob stracił wszystko- nawet dzieci, pomimo to był wierny Bogu.   Nigdy nie wiadomo, jacy będziemy- to słowa W. Bartoszewskiego= jego doświadczenie Auschwitz. W skrajnych warunkach, sytuacjach w człowieku ujawniają się zarówno najlepsze i najgorsze cechy. Hioba nic nie zmieniło. I oby nigdy nie było Tobie dane tego doświadczyć
    • @Annna2 Zresztą z Hiobem jest podobna historia jak z Bonie i Clyde - generalnie nie da się lepiej. To ogromny paradoks, ale serio przypuszczam, że taka jest właśnie prawda. No, w każdym razie prawda mojego obecnego punktu widzenia i siedzenia również. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...