Zgłoś

Rzęzisz mi nad głową krzątasz się półprzytomna jak larwa... pełzasz i serce mi rośnie   zgiełkiem całkiem zajęta z czarno-białym czołem  kropelkę rosy dzielisz  na znacznie więcej kropel   choć ty sama jak łza jedna  z dala rysujesz bezdroże i księżyc gdzieś ciągle płonie    do świtu do świtu!     

@corival do całokształtu, jak żyję, to nie słyszałam, żeby kto mówił o wakacjach jako kanikuły:) a Morsztyn oskarżony był zdradę stanu, nie ufałabym mu:) czekają nas czasy, gdzie każdy, w tym urzędy, pracodawca będzie wiedział co czytasz, a dlaczego masz takie słabe stanowisko, co jesz etc. Gdy będziesz miał słabą pozycję, nie dostaniesz się na dane stanowisko. Już zaczęła się hierarchia osobowości w necie. Obudźcie się ludzie i nie czytajcie na wikipediach głupot. AI was rozpracuje, gdzie zostawiacie wiadomości i jakie:)

@Leszczym Można powiedzieć śmiało iż wiersz jest pouczający.

Czuję się silny jak pradawny Tur, Który puszczy starej królował. Czuję moc w kościach wszystkich, Kiedy sam swój żywot prowadzę. Nikt mi nie powie kiedy mam odejść I którędy dalej podążać w las. Kiedy zechcę, będę kroczył ścieżką, Nęcony ludzkimi przysmakami Albo przez gęstwiny nieznane pójdę Gdzie nikt i nic jeszcze nie kroczyło. Jestem pewnym władcą własnego losu, Choćby marnym miał się okazać. Z dumą odejdę gdy przyjdzie czas. Lecz czegoś jednak się lękam. Boję się chwili która nadejdzie, Kiedy wyczerpany padnę na plecy. Boję się, że wykorzysta to ktoś obcy I zlituje się nad moim losem. Chwyci mnie spadającego w otchłań I wyciągnie z powrotem na brzeg. Zupełnie jak wilk z godności obdarty, Kiedy go człowiek z wnyków uwalnia, Który z przegraną już pogodzony Dezorientację fatalną czuje. Boję się kiedy bezradnie na to patrząc Poczuję ulgę wyciskającą łzy... Kai, 2024 r.

@violetta A do czego ta odpowiedź, bo nie rozumiem? Hmmm...