Dekompozycja Oddalenia

[mmmarian]

Wykorzystane tutaj:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

"Dekompozycja Oddalenia"

 

Znowu kawy nie kawy, jedna mocna,
włączyć, dostroić, wyłączyć, jakaś opcja.
Uwaga! Wielka wichura na Bałtyku!
Wiesz, że notuję sobie takie rzeczy.

 

Nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne.
U Ciebie kwaśne jabłko, a espresso u mnie.
I ta niecałkowita liczba godzin -
gdy tęsknota tnie czas na porcje.

 

Dekomponuję sobie nasze rozstanie,
rytm życia, ja w zawieszonym stanie.
Wszystkie cienie przypominają Ciebie,
co było, co jest, co się ciągle dzieje.

 

Sufit, sekundy, wciąż ta sama szklanka,
w hipnozę wbija mnie już ta wyliczanka.
Skleja dzień, łączy wątki, jak morfina -
kompresuje mnie, to niczyja wina.

 

Dekomponuję sobie nasze rozstanie,
rytm życia, ja w zawieszonym stanie.
Wszystkie cienie przypominają Ciebie,
co było, co jest, co się wokół dzieje...

 

...

 

Nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne.
To jabłko jest dla Ciebie, Twoja kawa będzie u mnie.
I ta czasoprzestrzeń, mocno poszarpana -
posklejajmy ją ostrożnie...

 

 

[Leszczym]

@mmmarian Ciekawy, intrygujący tekst :)