Ból

[Triengel]

Wieczne serce ledwo zipie
Tragedii przykrej doznało

Smutek przeszywa go boleśnie

Gdyż przebite zostało brutalnie
I się pozbierać już nie może

Wieczna dusza z ciała się ulatnia
W zaświaty uciec pragnie
Zostawić za sobą zranione ciało
Które zbyt wiele doświadczyło
Więcej bólu znieść nie może

Wieczne ciało się już nie uniesie
Leży na wpół przytomne
Na łożu swym zakrwawionym
Czekając aż zobaczy światło
Doczekać się tego nie może

Wieczny umysł najbardziej cierpiał
Widział wszystkie te bolesne zdarzenia
I w kółko je odtwarzał
Ogromną krzywdę sobie robił
Tak więc on ulgę największą doznał

Edytowane Środa o 05:04 przez Triengel (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@Triengel   młode pióro widzę. Rymowany on czy wolny czy hybryda jakaś?

Jeśli z rymem, to rym nie powinien być przypadkowy, tylko systematyczny, 

serdeczności :)

[Triengel]

@Alicja_Wysocka jest to wolny wiersz, nie miałem na celu tutaj rymować, jakoś tak mi się w taki sposób napisało. Wiersze ogólnie pisze od ponad 3 lat więc nie wiem czy w tej "branży" można uznać mnie wciąż za młódkę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam 

[Alicja_Wysocka]

@Triengel

Widzę rymy

doznało - zostało

ciało - doświadczyło

pragnie - nie może

odtwarzał - doznał

 

Mówiąc młode pióro, do głowy mi przyszło, że doświadczenie by Ci podpowiedziało

rozłożenie rymów równomiernie lub ich zastąpienie innym słowem czy inwersją

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zamieniłam tylko kolejność w ostatnim wersie i już nie ma rymu,

zostawiam serdeczności :)

[Triengel]

@Alicja_Wysocka słuszna zmiana, dziękuję. Choć musze przyznac nie jestem idealnym poetą, piszę jak pisze póki mi w głowie to ładnie brzmi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam