Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Dzięki :)))))

 

 

każdego ranka wracasz z bezkresów

wyzwalasz z ramion słodkiego snu

choć dudnią w głowie podróży echa

Ty jesteś tu

 

rytuał ranny gdzieś obok Ciebie

jakiś makijaż i tusz do rzęs

kawa poranna i gnasz przed siebie

już Ty wiesz gdzie

 

pod parasolem w rynku stoliczek

z pucharka patrzy ambrozji cud

ilością smaków których nie zliczę

kusi Cię tu

 

:)

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Nata_Kruk U mnie deserek lodowy to jednak od święta, ale każdemu potrzeba dyktuje co należy... spodobał mi się sposób w jaki opisałaś i zasugerowałeś, ze w zasadzie w takich chwilach każdy z nas ma inny styl rozpraszania stresów.

Pozdrawiam :)

Opublikowano (edytowane)

@violetta ... pomidorek, dobra rzecz... :)

@befana_di_campi ... powyższy toast, mieści się.. w.. pucharku... :)

@iwonaroma ... dzięki za 'łapkę' w górę... :)

@Leszczym ... trzeba się.. czymś... uśmierzać, chyba... ;)

 

@corival ... a ja bardzo lubię lody, mam swoje ulubione smaki, ale nie jem wielkich ilości.

                       To prawda, ludziki na różne sposoby "zabijają" złe chwile.

Bardzo Wam dziękuję za zostawione słowa. Pozdrawiam całą grupkę... :)

 

 

@Monia .... @Starzec ... dziękuję Wam za cichutkie wejście... :)

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@befana_di_campi ... nie utopi, bowiem najpierw zje lody i pucharek jej.. ;)

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... co jakiś czas, cyklicznie.. kusi, jakże nie... tyle lat tutaj tkwię i.. tylko tutaj.

@Jacek_Suchowicz ... Jacku, dzięki wielkie na strofy komenatrza.!   Pozdrawiam z... :)

 

Rytuał ranny szwęda się z boku,
najpierw ziewanie, po... kawy łyk,
spod dachu domu zerkam na niebo,
będzie dziś rower, a może nie...

 

Zatem makijaż, to zbędny ciężar,
tusz spłynie z rzęsy, zaczerni dzień,
a ja wciąż szukam słońca na drodze,
ambrozji ślady i wierzę w cud.

 

Opublikowano (edytowane)

@Jacek_Suchowicz ... Traviata jest przepiękna.!... :) warto wznieść taki toast. Dzięki.

 

@Rafael Marius ... mądrze określone, wybór się dokonał, a kolejny... :)

 

 

Za czytanie i cichutkie wejście, dziękuję... Alicjo W... Magdo1973... Gosławo...

MarkuZK...  MirosławieC...

Natuskaa... oraz... Janko Muzykant... :)

 

    Ślę Wszystkim ogólne pozdrowienie.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
    • @violetta  Viola masz piękny kolor ścian w mieszkaniu, i miniatura przednia. Pozdrawiam.
    • Zatracenie    Spełnienie    Uwielbienie    Czyste sumienie    A na nowy rok?   Tylko jedno marzenie    O miłości, która góry przenosi   I daje wiatr w żagle...    
    • Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...